Een eerbetoon aan econoom Daniel Cohen, die ‘de wereld wilde openen voor de economie’.

Het amfitheater van de Paris School of Economics (PSE) zat vrijdag 29 september bomvol. Tweeëndertig generaties studenten, vrienden, broers en familieleden kwamen bijeen om de nagedachtenis te eren van hun mentor, vriend en inspiratie Daniel Cohen, die op 20 augustus op 70-jarige leeftijd stierf.

Bijna vijftig van hen getuigden, waarbij ze beetje bij beetje het beeld schetsten van de man die hen vergezelde, en de stempel die hij zou drukken op de Franse economische geschiedenis, het beroemdst bij het grote publiek en het meest gerespecteerd door zijn collega’s.

Bovendien stond niet de inhoud van zijn denken in twijfel, maar eerder zijn stijl. Philippe Aguillon, hoogleraar aan het Collège de France, prees de humanist en leraar en zette vraagtekens bij zijn keuze om het academisch onderzoek, waarin hij toch uitblonk, op te geven en zich aan zijn boeken en zijn studenten te wijden.

“de weg vinden”

Zijn studente Esther Duflo, de Nobelprijswinnaar voor de economie van 2019 en professor aan het College of France en MIT, wilde deze unieke keuze verdedigen. Succesvolle boeken schrijven terwijl je de dialoog met het onderzoek onderhoudt, is volgens hem net zo legitiem als schrijven in wetenschappelijke tijdschriften. Voor socioloog Pierre Rosanvallon stelde zijn academische kennis hem daartoe in staat “Het werk van onderzoekers in algemeen perspectief plaatsen”Iedereen openbaarde zichzelf.

Hij deed dit met zijn studenten: “Hij probeerde niet mensen naar zijn beeld te vormen door zijn ideeën en methode op te leggenEsther Duflo is het daarmee eens, Maar om iedereen ertoe aan te zetten zijn weg te vinden. » Om deze reden zijn zijn studenten overal aanwezig, in de financiële wereld, in sociale zaken, ontwikkeling en macro-economie, en zij gaven hem net zoveel als hij hen gaf, wat hun mening ook was.

Zoals de gevreesde econoom Philip Ashkenazi, een van zijn vroege studenten, die zijn professor enorm beïnvloedde door zijn werk over de ontwikkeling van de arbeid. Hij zette de dialoog met hem voort, net als met Olivier Blanchard, de voormalig IMF-econoom en professor aan het zeer liberale Massachusetts Institute of Technology, of Thomas Piketty, met wie hij de Paris School of Economics oprichtte.

Twintig jaar inspanning om grote Parijse economische onderzoeksinstellingen, zoals de École Normale, de School of Advanced Studies in Social Sciences en de Sorbonne, samen te brengen. Zijn activiteit, realisme en overtuigingsvermogen, vooral bij politici, wierpen in 2006 hun vruchten af. “Hij haalde de economie uit het science-in-the-cloud-model en bracht het dichter bij de sociale wetenschappen.”Thomas Piketty voegt eraan toe.

Je hebt nog 29,67% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.