Een enorm kosmisch mysterie kan worden opgelost door wormgaten

Een recente studie stelt een gedurfde hypothese voor om de versnelde uitdijing van het universum te verklaren: microscopisch kleine wormgaten. Preciezer gezegd suggereert deze nieuwe invalshoek dat deze kleine kwantumtunnels een nieuwe vorm van donkere energie zouden kunnen vertegenwoordigen: de mysterieuze materie die verantwoordelijk lijkt te zijn voor het versnellen van de kosmische expansie. Dit concept zou niet alleen bestaande mysteries kunnen oplossen, maar ook nieuwe perspectieven kunnen openen over de basisstructuur van het universum.

Het geheim van versnelde expansie

In de jaren negentig onthulden astronomische waarnemingen niet alleen dat het heelal uitdijt, maar ook dat dit over een bepaalde afstand in de tijd gebeurt. Verhogend tempo. Einsteins algemene relativiteitstheorie, die de interactie van zwaartekracht met ruimte-tijd beschrijft, voorspelt echter niet zo’n versnelling als het universum alleen uit bekende materie en straling zou bestaan. Om deze tegenstrijdigheid op te lossen, veronderstelden wetenschappers het bestaan ​​van donkere energie. Helaas blijft deze entiteit volledig onzichtbaar en heeft ze slechts een zeer zwakke wisselwerking met gewone materie, waardoor het uiterst moeilijk is om deze te bestuderen.

Microscopische wormgaten: een nieuwe hypothese

Als onderdeel van een Innovatieve studieOnderzoekers hebben een nieuwe hypothese voorgesteld over de aard van deze beroemde donkere energie. Volgens hun model zou het feitelijk kunnen bestaan ​​uit: Wormgaten. In detail werden wormgaten in Einsteins algemene relativiteitstheorieën voorgesteld als bruggen of tunnels die verre punten in de ruimtetijd met elkaar verbinden. Traditioneel worden deze structuren beschouwd als macroscopische structuren. Hier concentreert de nieuwe hypothese zich op Wormgaten van subatomaire grootte. Deze kwantumwormgaten zullen op oneindig kleine schaal verschijnen en verschijnen als tijdelijke fluctuaties in het vacuüm als gevolg van kwantumeffecten.

Het theoretische raamwerk dat wordt gebruikt om deze wormgaten te modelleren is de Euclidische kwantumzwaartekracht. Deze aanpak, hoewel complex en nog niet begrepen, stelt onderzoekers in staat in te schatten dat de spontane creatie van deze wormgaten voldoende energie zou kunnen produceren om de waargenomen uitzettingsversnelling te verklaren. Volgens berekeningen, als ca Tien miljard van deze wormgaten Elke seconde wordt gevormd tot een volume van één kubieke centimeter, waardoor de energie die deze genereert mogelijk wordt Ze komen overeen met de invloed van donkere energie die verantwoordelijk is voor deze versnelde expansie.

Implicaties van deze theorie

Het door deze onderzoekers voorgestelde model zou een betere verklaring kunnen bieden voor de waargenomen gegevens over kosmische uitdijing dan het standaard kosmologische model dat uitgaat van een constante donkere energiedichtheid in de loop van de tijd. Volgens de nieuwe hypothese, donkere energie Het kan in de loop van de eeuwen variërenWat zal er gebeuren In overeenstemming met recente waarnemingen Wat aangeeft dat de uitdijingssnelheid van het heelal Veranderingen in de kosmische tijd.

Deze theorie blijft echter twijfelachtig en vereist Experimentele verificatie. De huidige gegevens maken het echter nog niet mogelijk om het bestaan ​​van deze microscopisch kleine wormgaten of hun precieze bijdrage aan donkere energie direct te verifiëren. Toekomstige ruimtewaarnemingen en een grotere experimentele resolutie zouden echter manieren kunnen bieden om deze hypothese te testen.

De auteurs van het onderzoek zijn daarom van plan hun onderzoek voort te zetten om hun model te verbeteren en de snelheid van wormgatvorming nauwkeuriger te bepalen. Vooruitgang op dit gebied zou niet alleen licht kunnen werpen op de aard van donkere energie, maar ook kunnen bijdragen aan een beter begrip van de kwantumzwaartekracht, een theoretische eenwording die de algemene relativiteitstheorie en de kwantummechanica probeert te verbinden, een belangrijk doel in de theoretische natuurkunde.