En een nieuwe theorie gebaseerd op ‘parallelle zwaartekracht op afstand’ onthult er een nieuwe dimensie aan

Onderzoekers zetten vraagtekens bij de traditionele kijk op zwarte gaten, deze kosmische entiteiten die tot nu toe zijn geïdentificeerd aan de hand van drie hoofdcriteria. Gebaseerd op het idee van de zwaartekracht “parallel op afstand”, suggereert een nieuw perspectief dat deze objecten aanvullende informatie kunnen bevatten, waardoor ze complexer worden dan eerder werd gedacht. Deze ontdekking kan nieuwe horizonten openen voor onderzoek naar zwarte gaten.

Decennia lang werden zwarte gaten gezien als relatief eenvoudige kosmische objecten. Volgens de algemene relativiteitstheorie van Einstein zijn drie factoren voldoende om het te beschrijven: de massa, de elektrische lading en de rotatiesnelheid. Deze eenvoud wordt vaak samengevat in de uitdrukking “zwarte gaten hebben geen haar”, dat wil zeggen dat ze geen aanvullende informatie hebben. Deze opvatting heeft astrofysici lange tijd gefrustreerd omdat het ons begrip van deze kosmische reuzen beperkt.

In het licht van recent onderzoek ontstaat er echter een nieuw perspectief dat ons traditionele begrip uitdaagt. Door Einsteins idee van ‘parallelle zwaartekracht op afstand’ te onderzoeken, stellen wetenschappers zich nu voor dat zwarte gaten meer informatie zouden kunnen bevatten, waardoor hun betrokkenheid bij de astrofysica opnieuw wordt gedefinieerd. Het onderzoek is beschikbaar op het platform arXivin afwachting van peer review.

Een nieuwe aanpak: “parallelle” zwaartekracht.

De algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein, die ons begrip van de zwaartekracht al meer dan een eeuw domineert, is gebaseerd op het idee dat de aanwezigheid van massa en energie ervoor zorgt dat de ruimte-tijd kromtrekt. Deze kromming bepaalt hoe objecten in het universum bewegen. De “tele-parallelle” zwaartekracht biedt echter een radicaal ander beeld. In plaats van zich te concentreren op hoe de ruimte-tijd verbogen is, kijkt deze theorie naar hoe deze “vervormd” is.

Met andere woorden: in plaats van de zwaartekracht te zien als een gevolg van het kromtrekken van de ruimte-tijd, ziet de ‘parallel-dimensionale’ zwaartekracht het als een resultaat van gebieden van de ruimte-tijd die om elkaar heen kromtrekken. Deze kromming, hoewel wiskundig equivalent aan buigen onder bepaalde omstandigheden, biedt een ander perspectief op hoe objecten omgaan met de zwaartekracht.

Deze verschuiving in perspectief, hoewel subtiel, opent de deur naar nieuwe manieren van denken over complexe verschijnselen zoals zwarte gaten. Hoewel kromming misschien niet alle antwoorden biedt, kan kromtrekken aanvullende aanwijzingen geven over de aard van deze mysterieuze objecten. Bovendien kunnen onderzoekers, door zich te concentreren op warp, eigenschappen en gedragingen van de ruimte-tijd ontdekken die voorheen verborgen of over het hoofd werden gezien. Het is belangrijk op te merken dat deze benadering niet bedoeld is om de theorie van Einstein te vervangen, maar eerder om een ​​alternatief te bieden dat ons huidige begrip kan aanvullen.

Harige zwarte gaten in parallelle dimensionale zwaartekracht

Dr. Sebastien Bahamund is, met de steun van zijn team, diep in de parallelle zwaartekracht op afstand gedoken om de aard van zwarte gaten beter te begrijpen. De kern van zijn onderzoek is het concept van een ‘numeriek domein’. In het kwantumrijk is het scalaire veld een entiteit die in de hele ruimte-tijd bestaat en dient als het onderliggende weefsel dat het universum doordringt.

Het is bijzonder interessant om dit scalaire veld in de context van parallelle zwaartekracht te plaatsen. Volgens het werk van Bahamund en zijn team zou dit veld een cruciale rol kunnen spelen bij het verzenden van informatie over de waarnemingshorizon van een zwart gat. De waarnemingshorizon wordt traditioneel gezien als een grens waaruit niets, inclusief licht, kan ontsnappen. Met de introductie van het numerieke domein lijkt het er echter op dat informatie deze horizon kan overschrijden.

Dit idee daagt het traditionele idee uit dat zwarte gaten ‘kale’ objecten zijn, wat betekent dat ze geen andere eigenschappen hebben dan hun massa, lading en spin. De term ‘haar’ die wetenschappers gebruiken verwijst naar deze mogelijke nieuwe eigenschappen die zwarte gaten kunnen hebben dankzij het scalaire veld.

Als deze theorie juist blijkt te zijn, kan dit grote gevolgen hebben voor ons begrip van het universum. De onderzoekers hopen dat toekomstige waarnemingen van zwaartekrachtgolven subtiele kenmerken van deze scalaire velden tijdens botsingen van zwarte gaten zullen onthullen.

bron : arXiv