Er wordt gezegd dat kraaien een vermogen hebben waarvan werd gedacht dat het uniek menselijk was

Kraaien staan ​​bekend om hun extreme intelligentie, die tot de hoogste in het dierenrijk behoort. Experimentele studies hebben aangetoond dat ze in staat zijn om tools te maken en te gebruiken om een ​​specifiek probleem op te lossen, en onder andere digitale signalen kunnen begrijpen en exploiteren. Onderzoekers van de Universiteit van Tübingen in Duitsland hebben ontdekt dat ze ook het concept van herhaling kunnen begrijpen – dat tot nu toe als een unieke menselijke vaardigheid werd beschouwd.

Redundantie verwijst naar het cognitieve vermogen om de structuur van elementen te integreren in andere structuren van hetzelfde type, met een bepaalde hiërarchie. De volgende zin is een voorbeeld: De muis die de kat achtervolgde rende weg »; De zinsnede “de kat zat achterna” is hier in een andere zin opgenomen. De grammatica van de recursieve taal wordt gebruikt om de verscheidenheid en complexiteit van mogelijke zinnen uit te breiden. Herhaling is dus het belangrijkste concept dat de menselijke taal onderscheidt van alle andere vormen van communicatie met dieren.

De oorsprong ervan in de evolutie is echter controversieel en er is veel onderzoek gedaan om te verifiëren of dieren in staat zijn om repetitieve sequenties waar te nemen en te produceren. in 2020, Toon een team van onderzoekers In een experimenteel onderzoek konden sommige apen het idee van herhaling begrijpen, in ieder geval net zo goed als kinderen van drie tot vier jaar – wat suggereert dat dit concept uiteindelijk niet uniek was voor mensen.

Een vaardigheid die niet-menselijke primaten lijken te beheersen

In dit experiment zijn twee paar symbolen – tussen ( ), [ ] en {} – werden in willekeurige volgorde aan de mensen en dieren op het scherm gepresenteerd. De proefpersonen werden getraind om ze te herschikken als een terugkerende reeks van het type ‘centrale integraal’, zoals {()} of ({}) bijvoorbeeld. Als mensen daarin slaagden, kregen ze mondelinge toestemming, terwijl apen een beloning kregen in de vorm van voedsel.

De onderzoekers presenteerden hun proefpersonen vervolgens een geheel nieuwe reeks haakjes en noteerden hoe vaak ze deze plaatsten. In deze taak bleken de apen net zo goed te zijn als kinderen; Ze hadden echter een extra training nodig. Geïnspireerd door de resultaten van dit onderzoek gingen dierfysiologen van de Universiteit van Tübingen op zoek naar een soortgelijk experiment op kraaien.

Deze vogels hebben herhaaldelijk complexe cognitie aangetoond door het gebruik van uitgebreide hulpmiddelen, standaardredeneringen en numerieke beheersing. ” Als zangvogels vertonen hun vocale communicatieve vaardigheden interessante overeenkomsten met menselijke spraak, zoals complexe vocale signalen, gevoelige leerintervallen, de behoefte aan auditieve feedback, uitgebreide vocale productiemogelijkheden en sociaal leren. ‘, Onderstreep onderzoekers in wetenschappelijke vooruitgang. Al deze eigenschappen maken de kraai een veelbelovende kandidaat voor onderzoek naar het begrijpen van recursie.

Eerst werden de vogels getraind om de symboolparen in een centrale recursieve volgorde te rangschikken (door met hun snavel op elk symbool in de juiste volgorde te klikken). Als ze slaagden, werden ze beloond; Als het niet werkt, knippert het scherm en klinkt er een pieptoon. Vervolgens werden ze getest op hun vermogen om geneste structuren te centreren tegen symbolenparen die nog nooit eerder waren gezien.

Kindervoorstelling

Raven zijn getraind om de structuren {()} en { te beheersen [ ] } , totdat je meer dan 70% succes hebt. Dan zijn dit de paren () en [ ] – Ze verschenen niet samen in training – hij presenteerde aan hen. Het resultaat: de kraaien waren in staat om herhalingssequenties te produceren in ongeveer 40% van de proeven, een prestatie die “aanzienlijk superieur is aan het toeval”, beweert het team. De prestaties van kraaien waren niet significant verschillend van die van kinderen, maar het was superieur aan die van apen – vooral omdat kraaien geen extra training nodig hadden, in tegenstelling tot primaten.

Het team wilde vervolgens testen of de plaatsing van symbolen in de training de reacties van de vogels beïnvloedde. In een ander experiment zorgden ze er dus voor dat een van de paren die voor training werden gebruikt, ofwel het binnenpaar of het buitenste paar was. Dus de vogels werden getraind met twee sets codes: [ ] > en [ ( ) ]. In de test werden de paren <> en () samen gepresenteerd. Het resultaat: kraaien gaven niet alleen minder kruisreacties, ze gaven altijd de structuur: <()>. ” Dit resultaat suggereert dat kraaien gevoelig kunnen zijn voor de beperkte hiërarchische structuur van centraal geïntegreerde sequenties. De onderzoekers merken op.

Sommige experts bleven sceptisch over de bevindingen van het onderzoek uit 2020 en zeiden dat het mogelijk was dat de volgorde van symbolen tijdens de training een significante invloed had op de reacties van de apen. Als bijvoorbeeld de trainingsvolgorde [ ( ) ], waarna de paren ( ) en { } worden getoond, hebben ze de neiging om haakjes te plaatsen nadat het vorige patroon is opgeslagen. Hier verschijnt hetzelfde probleem met kraaien. Om twijfel weg te nemen, hebben de onderzoekers dus een niveau van complexiteit toegevoegd, met behulp van trainingsmenu’s met drie paar symbolen, zoals hieronder weergegeven.

” Met drie paar symbolen wordt de kans om reeksen te produceren zonder het basisconcept van terugkeer te begrijpen veel lager “,” Diana Liao zei:, eerste auteur van de studie. De kraaien presteerden ook in het vorige experiment. ” De meeste reacties waren sterk gecentraliseerde sequenties, met respectievelijk 42,5 en 43,8% voor raven 1 en raven 2. ‘, meldt het team.

Deze ontdekking roept de vraag op waarom kraaien (en mogelijk andere dieren die in staat zijn tot replicatie) dit vermogen gebruiken. ” Ze lijken geen vergelijkbare elementen te hebben als menselijke taal, dus herhaling kan nuttig zijn voor andere cognitieve functies. Een hypothese is dat dieren recursie kunnen gebruiken om relaties binnen hun sociale groepen weer te geven”, stelt Giorgio Vallortegara, hoogleraar neurowetenschappen aan de Universiteit van Trento in Italië, die niet betrokken was bij dit onderzoek.

bron : DA Liao et al. wetenschappelijke vooruitgang,