Gaia-satelliet, een cartograaf van de Melkweg

Het is de hoogte van waaruit men het landschap omarmt. De boom die het bos domineert… De derde levering van de Gaia Space Astrometry-missie markeert een nieuw keerpunt in de studie van de vorming, vorming en evolutie van onze melkweg.

Deze satelliet van de European Space Agency (ESA), gelanceerd in 2013, analyseert systematisch het licht van de helderste objecten aan de hemel om een ​​3D-kaart te maken van ongeveer 1% van de Melkweg. Op 13 juni nam het de beslissende stap om de eerste volledige versie van zijn catalogus aan de wetenschappelijke gemeenschap te presenteren. In totaal 1,8 miljard sterren en miljoenen andere objecten, die niet alleen de locatie op het hemelgewelf en de afstand wisten te bepalen, maar ook, voor een bepaald aantal daarvan, snelheid of fysieke eigenschappen.

Dit onderzoek gaat veel verder dan alles wat is gedaan op het gebied van astronomie, de tak van astronomie die zich toelegt op het meten van de positie en beweging van sterren. “De vorige voorraad, de inventaris van de Hipparcos-missie van de European Space Agency, tussen 1989 en 1993, besloeg amper 120.000 van de 200 miljard sterren in onze melkweg.”herinnert François Menard, wetenschappelijk directeur van Gaia Frankrijk zich.

Het is ook een echte toer. Om met succes objecten op de kluis te plaatsen met een nauwkeurigheid van 7 tot 30 microseconden boog, equivalent aan de hoek waaronder een haardikte te zien is op 1000 km, Gaia, een satelliet ontworpen en geproduceerd in opdracht van Astrium (vroegere naam van de Astrium Systems-vestiging SpaceX op Airbus-DS) scant de lucht gedurende een periode van vierendertig maanden met twee telescopen in combinatie met een reeks ultragevoelige CCD-detectoren.

Tijdens deze periode analyseerde hij met zijn drie instrumenten – astronomisch, spectroscopisch en spectroscopisch – minstens zeventig keer het licht van elke bron en verzamelde hij een hoeveelheid informatie in de orde van grootte van enkele petabytes, uniek in de geschiedenis van de astronomie. Eenmaal op aarde werd deze enorme hoeveelheid onbewerkte gegevens, alleen vergelijkbaar met die geproduceerd (in de loop van een jaar) door de LHC-deeltjesfysica-experimenten in CERN, Genève, verwerkt in zes rekencentra, waaronder die in het National Center for Space Studies (CNES) in Toulouse; Ze werden vervolgens gecatalogiseerd, geabstraheerd en samengesteld binnen een Europese Unie van 430 wetenschappers, waaronder honderd Fransen.

Je hebt 83,4% van dit artikel om te lezen. Het volgende is alleen voor abonnees.