Herfst: wat is de equinox?

De equinox markeert het moment waarop het centrum van de zon precies loodrecht op de evenaar staat. De data van de lente- en herfstequinox komen daarom overeen met de dagen van het jaar waarop deze passages plaatsvinden ter hoogte van de hemel. begin van het jaar)lente-equinoxHet vond plaats op woensdag 20 maart en de tweede (herfst-equinox), dus het is 22 september. In dit geval wordt de helft van de aarde evenveel blootgesteld aan zonlicht, terwijl de andere helft zich in duisternis bevindt. Taalkundig gezien bestaat het woord equinox uit twee Latijnse termen: ‘aequus’, wat ‘gelijk’ betekent, en ‘equus’. Stikstofoxidennoctis” wat “nacht” betekent. Dit woord betekent dus “gelijke nacht”: de lengte van dag en nacht is overal gelijk aan 12 uur.

Waarom verschillen de data van de equinoxen?

Meestal valt de equinoxdatum op 21 september, maar soms valt de equinox op 22 of zelfs 23 september. Dit jaar valt de equinox op 22 september om 14:43 uur Franse tijd (12:43 uur UTC) volgens het Instituut voor Celestial Mechanics and Ephemeris Calculation (IMCCE). Deze verschuiving is het gevolg van het feit dat de aarde in 365 dagen, 5 uur en 46 minuten om de zon draait, niet precies 365 dagen. Het verschil wordt opgeteld en aangepast door 29 februari toe te voegen tijdens schrikkeljaren (elke vier jaar) en een extra dag of twee, in bepaalde jaren, tijdens de zonnewendes en equinoxen.

Hoe worden de hoofdstukken uitgelegd?

Onze planeet staat niet loodrecht op de zon: de rotatie-as is 23,5 graden gekanteld en de aarde draait rond de zon terwijl deze gekanteld is (ecliptica). Dit verklaart het verschil in De hele dag en nacht in alle seizoenen. Als de aarde loodrecht op de zon zou staan, zouden de dagen even lang blijven en zou de afwisseling van dag en nacht permanent gelijk zijn. Op dezelfde manier is de afstand van de aarde tot de zon ook niet altijd hetzelfde: deze varieert van 147 miljoen tot 152 miljoen kilometer, wat geen invloed heeft op de warmte die van de zon wordt ontvangen, maar verschillen in snelheid en dus in de lengte van de zon veroorzaakt. Aarde. Seizoenen. Op het moment van de zonnewende is de declinatie van de aarde ten opzichte van de zon maximaal (23,5 graden) en bevindt de ster overdag zich in het zenit van de tropen (Kreeft of Steenbok). omdat de zon loodrecht op de evenaar staat.

© Het Weerkanaal

Hoe wordt de afname van het daglicht verklaard?

Het is de kanteling van de aardas (de as die door de polen loopt) die de langere of kortere blootstelling aan de zon verklaart, afhankelijk van het seizoen. In de zomer bevordert deze kanteling de blootstelling van het halfrond dat naar de zon is gericht. In de winter daarentegen vermindert deze neiging deze blootstelling. In het voorjaar en de herfst zijn de blootstellingen voor het zuidelijk en noordelijk halfrond in evenwicht. Vanaf het aardoppervlak volgt het pad van de zon het hele jaar door een curve, stijgend tot aan de zomerzonnewende en vervolgens een paar dagen stagneren op het hoogste niveau in juni, voordat het weer daalt naar het hoogste niveau in december, ten tijde van de winterzonnewende. . De langste dag komt overeen met de langste baan van de zon, die dan opkomt in het noordoosten en ondergaat in het noordwesten. De kortste dag komt overeen met het kortste pad van de zon.

Eind september verliezen we, gezien de gematigdheid Maximaal 4 minuten Theoretisch zonlicht dagelijks. Het verlies aan daglengte neemt vervolgens af tot de winterzonnewende op 21 december, wanneer we het langzaam weer beginnen terug te winnen. Halverwege tussen de langste dag en de kortste dag (op de equinoxen) is de helling van de curve het steilst.

Waarom beïnvloedt de equinox de getijden?

Op het moment van de equinoxen zijn de getijdencoëfficiënten het sterkst: we spreken ook wel van ‘hoge equinoxgetijden’. Springtij houdt verband met de zwaartekracht van de maan en de zon. Wanneer deze twee sterren op één lijn staan ​​met de aarde, bereikt de aantrekkingskracht een maximum en stijgen de getijden naar boven: dit is springtij. Er zijn twee scenario’s: óf de maan staat aan dezelfde kant als de zon (nieuwe maan), óf aan de andere kant (volle maan), waarbij het belangrijkste is dat hij op één lijn staat met de aarde. Springtij vindt niet noodzakelijkerwijs plaats op de dag van de equinox, omdat de zon, hoewel perfect loodrecht op de aardas, niet altijd op één lijn staat met de maan. We moeten wachten tot de aarde, de maan en de zon op één lijn staan ​​totdat er hoogtij optreedt.

Hieronder vindt u een time-lapse-video van de equinox die vanuit de ruimte te zien is.