Het einde van het regime van Mark Rudd luidt een nieuwe periode van onzekerheid in Nederland in: de bevrijding

Bijgenaamd “Telfon”, heeft hij de afgelopen dertien jaar verschillende politieke schandalen overleefd die als een pan met antiaanbaklaag over hem heen zijn gegleden. Maandag was er een wending: de Nederlandse premier Mark Rutte, die sinds oktober 2010 niet meer in functie is, kondigde zijn afscheid uit het politieke leven aan. Het land is teruggekeerd naar politieke instabiliteit nadat de regering voor de zevende keer in twintig jaar aftrad, anderhalf jaar na de vorming van het laatste kabinet.

Rutte trok het kleed onder het parlement vandaan toen hij dicht bij het langst zittende record voor een Europees regeringshoofd kwam. ‘Hij zal gevierd worden als de machtigste politicus van de VVD, David Bose, politicoloog aan de Universiteit van Amsterdam, maakt de analyse. Hij neemt ontslag in plaats van te worden ontslagen, wat een goede tactiek is.

Zodra zijn vertrek werd aangekondigd, werd de motie zelfs ingetrokken. Mark Rutte blijft interim-premier tot er na de Tweede Kamerverkiezingen medio november een nieuwe regering wordt gevormd. In de nasleep van dit besluit ontstond er een meningsverschil dat de coalitie verdeelde: een plan om het recht op asiel te hervormen. Maar voor veel politici, zoals PvdA-leider Attje Kuiken, is de vluchtelingenproblematiek slechts een excuus om de regering te ontbinden.

Politieke kameleon

Mark Rutte is met zijn 56 jaar altijd voorzichtig geweest. Geliefd bij klassieke muziek droomde hij ervan om tijdens zijn studie geschiedenis aan de Universiteit Leiden een virtuoos pianist te worden. Zijn politieke carrière begon feitelijk in 2002, na een korte periode als HR-directeur bij Unilever. Hij nam het leiderschap over van de VVD in de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 2006 en van het kabinet in 2010. Tijdens zijn vier coalities en mandaten zal Mark Rutte zich aansluiten bij een breed scala aan politieke partijen, van extreemrechts tot Labour. De partij bestaat onder meer uit de Democratische Partij en de ChristenUnie en heeft herhaaldelijk haar standpunt over Europese kwesties gewijzigd.

Kortom, Mark Rutte is een politieke kameleon. Hij fietst naar de overheid en geeft elke vrijdag geschiedenisles op de middelbare school. Ondanks enkele opdrachten zoals de stikstofcrisis, de huisvestingscrisis en het kinderbijslagschandaal cultiveert hij het imago van een perfecte burger en koestert hij het politieke leven. Daarbij liet hij Emmanuel Macron in de steek, die hij zag als een machtige Europese bondgenoot tegenover het jonge Duitsland. Maar de onbeantwoorde vraag Mark Rutte ligt in Nederland op ieders lippen: wat gaat er met hem gebeuren?

“Hij zal zeker proberen om in oktober 2024 het stokje van Jens Stoltenberg over te nemen en de nieuwe secretaris van de NAVO te worden, de timing zal goed zijn” Zegt politicoloog David Bose. Een verlangen dat politici nooit bevestigen, is om net zo geheimzinnig te zijn over zijn verlangens als over zijn privéleven. De vorming van een nieuwe regering na de verkiezingen zal echter maanden duren. Mark Rutte riskeert zijn interim-rol tot eind 2024 te moeten vervullen. En afgelopen maandag deden er in politieke kringen geruchten de ronde over de rest van zijn carrière. Gaat hij echt weg? Gaat hij met pensioen als geschiedenisleraar van zijn jeugdliefde?

De opkomst van de burgerlandbouwbeweging

Hoe dan ook werpt de vrijlating een sluier van onzekerheid over de Nederlandse politiek. Kan de Citizens’ Farming Movement (BBB) ​​voor zichzelf opkomen na het winnen van de provinciale verkiezingen in maart en het behalen van de eerste plaats in de Senaat (16 zetels van de 75)? Volgens een onderzoek van het Le Peil Instituut zou de BBB het grootste aantal zetels in het parlement kunnen winnen (27 van de 150). Daarmee wordt partijleider Caroline van der Plas verheven tot premier. Een positie “Ze hoeft niet te wensen”, Ambtelijk secretaris van de BBB erkent Henk Vermeer. Maar ze zal het niet ontkennen, hoorde haar laatste uitspraken maandag. Wat David Bass betreft, het wordt nog steeds niet verwacht: “Ze zijn er niet klaar voor en Mark Rutte weet het. Hij springt van boord, maar gaat ervan uit dat zijn partij de controle over het parlement zal behouden.”