Het ruimtevaartuig, de gigantische raket van Elon Musk, voltooit met succes zijn vierde testvlucht

Het ruimtevaartuig, de krachtigste raket ooit, die Amerikanen naar de maan moet terugbrengen en die Elon Musk hoopt ooit naar Mars te zien vertrekken, heeft zijn contract, donderdag 6 juni, volledig vervuld tijdens zijn vierde vlucht uit het artikel. De SpaceX-machine vertrok – leeg – vanaf zijn “sterrenbasis” nabij het dorp Boca Chica (Texas). De meeste geplande operaties werden uitgevoerd, terwijl de vorige testvlucht werd gekenmerkt door het uiteenvallen van de raket tijdens zijn terugkeer naar de atmosfeer. Na iets meer dan een uur spanning werd de president van SpaceX krachtig geslagen door degenen die verantwoordelijk waren voor het controlecentrum, terwijl hij de vlucht voortzette, vergezeld door een van zijn zoons.

Tweeëndertig van de 33 Super Heavy-motoren van de eerste trap schoten om 14.50 uur (Parijse tijd) gezamenlijk af om de 121 meter lange, 5.000 ton wegende raket naar de hemel te stuwen. Deze etappe was ontworpen om herbruikbaar te zijn en werd vervolgens losgemaakt om naar de Golf van Mexico te vallen, waar ze op het laatste moment vertraagde in een schijnlanding: een terugkeer naar het startpunt, waar een toren uitgerust met mechanische armen hem zou kunnen huisvesten, is nog niet mogelijk. gepland. In dit stadium van de ontwikkeling van de machine.

Bij de vorige test ging het contact ermee verloren terwijl het zich nog ruim 400 meter boven zeeniveau bevond. Livebeelden lieten deze keer zien dat het toestel tijdelijk boven de golven neerdaalde, wat aanleiding gaf tot kreten van opwinding van SpaceX-teams. Super Heavy heeft eerder ook met succes de interface met de bovenste trap uitgeworpen, waardoor deze tijdens deze afdaling lichter werd.

Ontworpen om volledig restitueerbaar te zijn

Ondertussen vervolgde het bovenste deel van de raket, dat voor het gemak Starship werd genoemd, zijn reis, voortgestuwd door zijn zes motoren naar een hoogte van meer dan 200 kilometer, en bereikte een snelheid van meer dan 26.000 kilometer per uur, dat wil zeggen minder dan de snelheid van de satelliet (28.440 kilometer per uur). H). De ambitie was om na een korte ruimtecruise op 14 maart met succes opnieuw de atmosfeer te betreden, wat bij de vorige poging was mislukt.

Na verschillende draaimanoeuvres vertraagde het ruimtevaartuig zijn snelheid door de moleculen van de bovenste atmosfeer aan de afgedekte zijkant thermische bescherming te bieden en door zijn stand te regelen met behulp van vier kleine onafhankelijke vinnen. Het door wrijving verhitte gas verscheen onder de ogen van de camera’s aan boord van het vliegtuig in de vorm van een geïoniseerde oranje halo, vanaf een hoogte van ongeveer honderd kilometer. Op een hoogte van 53 km begonnen fragmenten van de witgloeiende vin in te storten en het puin beschadigde de camera die het mogelijk maakte de vlucht te volgen. Telemetriegegevens bleven echter tot het einde verzonden.

Je hebt nog 52,16% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.