Het verhaal van een onbekend icoon in Frankrijk

ARTE – Zaterdag 19 februari om 20:50 uur – Documentaire

Zijn lange leven is een bladzijde uit de geschiedenis. Feministisch, strijdlustig, toegewijd, getalenteerd … Florence Nightingale (1830-1920) wordt beschouwd als de eerste verpleegster – vóór haar waren er geen gekwalificeerde vrouwelijke werknemers. Zijn methoden, gebaseerd op Zorg Het in acht nemen van strikte hygiëne, voorafgaand aan het werk van Pasteur aan sterilisatie, zorgde voor een revolutie in de zorg voor de Britse gewonden tijdens de Krimoorlog (1853-1856) en vervolgens voor patiënten in het General Hospital, waarbij duizenden levens werden gered.

Florence Nightingale was beroemd in het hele Britse rijk, van 1854 tot het moment dat ze tijdens de burgeroorlog in de Verenigde Staten vanaf 1861 als kanselier werd geroepen, maar Florence Nightingale bleef vrijwel onbekend in Frankrijk. Om deze leemte op te vullen en uit te leggen waarom, beleeft deze documentaire zijn buitengewone lot opnieuw aan de hand van soms zeldzame archieffoto’s, talrijke gevechtsscènes, getuigenissen en vooral bijzonder elegante reconstructiescènes.

geleidelijke selectie

De film begint met de triggerende gebeurtenis: de artikelen in keer, Geschreven door William Howard Russell, de eerste oorlogscorrespondent die werd gestuurd om het conflict tussen de Turken, Britten en Fransen tegen Russische troepen te verslaan. Voor het eerst beschrijft hij de ongelukkige staat van de militaire ziekenhuizen van het rijk: “Het verdient onze soldaten niet om in zulke omstandigheden te sterven”, hij schrijft. De mensen raken in paniek, ook de jonge koningin Victoria.

Dan zou een vrouw, Florence Nightingale, met ongeveer veertig verpleegsters naar het militair hospitaal in Scutari, in de buurt van Constantinopel (het huidige Istanbul) worden gestuurd. Deze geleidelijke selectie kan als een verrassing komen, maar de jonge vrouw is niet zomaar een vrouw; Ongeveer een derde van de film keerde terug naar de carrière die hij had gevolgd sinds hij 16 jaar oud was.

Ter plaatse vereist het reinigen van handen en beddengoed en het gebruik van warm water. Maar ook rapportages schrijven en aankopen vereenvoudigen. Daarna is het wat lang voor de kijker, vanwege de complimenteuze commentaren en monotone sprekers. Het is echter het beste om vast te houden aan het laatste deel dat aan zijn nalatenschap is gewijd.

De film gaat dan vooral terug naar de geschiedenis van de eerste twee Franse verpleegscholen. De eerste werd geopend in 1880, in de Salpêtrière in Parijs, en verwelkomde het grootste aantal, inclusief studenten die niet konden lezen: het was een mislukking. De tweede, in 1901 in Bordeaux opgericht met Dr. Anna Hamilton, neemt de principes van Florence Nightingale over, namelijk dat studenten opgeleide vrouwen moeten zijn, na 646 dagen intensieve training, binnen twee jaar, zullen ze dat zijn. Het wordt als gelijk beschouwd aan artsen.

Vandaag de dag is de Bordeaux School nog steeds een van de beroemdste in Frankrijk, een land waar, in tegenstelling tot anderen, verpleegsters en zelfs afgestudeerden nog steeds niet in staat zijn de status van onderzoekers te bereiken.