Hoe verteer je de Olympische titel thuis? De zeer ontroerende getuigenis van volleyballer Antoine Brizard

Voorbijganger van het Franse volleybalteam Antoine Brizard, de tweevoudig Olympisch kampioen na de volleybaltitel op de Olympische Spelen van 2024 in Parijs, sprak woensdagavond als gast op de zender RMC over de effecten van sporten op hoog niveau op de gezondheidsmentaliteit van atleten.

Thomas Fornal probeerde in de tweede set tweemaal het vuur weer aan te wakkeren in de finale. Hij vond tweemaal de Poolse spits Antoine Brizard op zijn pad, blokkeerde zijn pad en staarde hem aan. Twee monsterlijke blokken. Twee ronduit gekke acties van een speler die op een cruciaal moment altijd de baas over zijn eigen lot leek te zijn, zoals de indruk die het Franse team wekte, als een achtbaan.

De onvermijdelijke hoogtevrees

De twee acties kwamen niet uit de hemel vallen. Tijdens deze finale, waarin het leek alsof niets de Blues kon weerstaan, plukte Antoine Brisard de vruchten van het werk dat hij de dag nadat het Franse nationale team in Tokio werd gekroond, verrichtte, terwijl hij zich voorbereidde op de lange reis naar deze bekronende zoektocht in Parijs.

Omdat Antoine Brizard werd blootgesteld aan grote bronnen van stress, vooral de angsten die verband hielden met zijn toekomst bij de club in Italië, vreesde hij dat zijn emoties hem in 2022 zouden overweldigen, na de uitschakeling van de Blues in de kwartfinales van het WK, in front van de toekomst van Italië. Winnaar: “Ik had het gevoel dat ik op ontploffen stond.”

“Niets komt in de buurt van deze gevoelens.”

Vervolgens belde een voorbijganger, een volleybalcoach uit Parijs, een sportpsycholoog, die de federatie ter beschikking stelde van de spelers. “Hij hielp me mijn hoofd op orde te krijgen en daarna concentreerden we ons meer op de uitvoering.” Niets stond hem in de weg tijdens dit toernooi. Maar het is de onvermijdelijke angst voor de leegte die hem nu te wachten staat, aangezien hij de afgelopen vier jaar alles heeft gedaan om te bereiken wat de Blues ons in de halve finale hebben gegeven: een resultaat dat tot in de perfectie werd gespeeld.

“Het is een echt onderwerp. Als we de Spelen winnen, weten we wat het betekent om daarvan te genieten. En we weten dat niets in de buurt komt van die gevoelens. Ik kwam op een moment waarop ik, voordat ik aan de wedstrijd deelnam, bang was voor wat er daarna zou gebeuren. Nog voordat de Spelen begonnen, zei ik tegen mezelf: ‘Ik moet plezier hebben.’ ‘Daarmee moeten we goed presteren, maar daarna wordt het moeilijk, omdat ik op dit moment geen doelen meer heb. , ik wil gewoon plezier hebben.”