“Ik zei ja, maar in mijn hoofd was het niet” Adel Haddadi, ondanks zichzelf een jihadist

In de nacht van 2 op 3 oktober 2015 werden Ahmad al-Mohammed, Muhammad al-Mahmoud, Adel Haddadi en Muhammad Othman, die de dag ervoor Syrië op valse paspoorten hadden verlaten, gearresteerd op het Griekse eiland Leros, samen met tientallen migranten die met hen waren meegevaren aan boord van een tijdelijke boot van de Turkse kust. Een paar weken later, op 13 november, bliezen de eerste twee zichzelf op voor het Stade de France. De andere twee hadden niet hetzelfde succes in de missie die hun door ISIS was toevertrouwd: ze liggen vandaag in de kist van de beklaagde bij het Speciale Hof van Assisen in Parijs.

In tegenstelling tot de twee Iraakse staatsburgers die door de kieren van het politienetwerk vielen, werden de Algerijn Adel Haddadi en de Pakistaan ​​Muhammad Othman opgesloten in Leros vanwege hun onwetendheid over het Syrische dialect. Een paar weken later vrijgelaten, gingen ze verder naar het noorden en werden ze op 10 december in Oostenrijk gearresteerd, zonder dat ze Frankrijk konden bereiken, waar ze volgens onderzoekers zouden hebben deelgenomen aan de aanslagen als alles was verlopen zoals ze hadden verwacht.

Vrijdag 14 januari ondervroeg de rechtbank Adel Haddadi over zijn lidmaatschap van dit kwartet zelfmoordterroristen en probeerde duidelijk te maken wat zijn bedoelingen destijds waren. Vijf slopende uren, in moeilijk verstaanbaar Frans, probeerde de 34-jarige beschuldigde – zonder veel succes – uit te leggen dat als hij begin 2015 naar Syrië was gegaan, of hij daar had leren omgaan met wapens, en of hij was geselecteerd door de topleiders van de Islamitische Staat (IS) om aanslagen te plegen in Europa, en dat was buiten zijn controle. Hij zou nooit, zegt hij, zoiets als dit hebben kunnen doen: “Ik zei ja, maar in mijn hoofd was het nee.”

Ze vertelden me ‘het zit zo’ en ik deed het zo.

Vast in een ellendig leven aan de rand van Algiers, vertrok Adel Haddadi in februari 2015 naar Istanbul zonder echte plannen, zoals hij het uitdrukte: “In die tijd was ik een beetje verdwaald en stelde ik mezelf veel vragen over mijn leven.” Aangekomen in Syrië voor ‘humanitair werk doen’Hij sloot zich aan bij ISIS en bracht zijn tijd door met bidden en koken, maar hij gaf toe dat hij een korte training had gehad in het gebruik van wapens. “Kalashnikov-training, ik zie niet in wat humaan is”De president van het Hof, Jean-Louis Perrier, verraste.

– Ze hebben het besloten.

– Maar je deed.

– Ja. Ik heb geen vragen gesteld. Ze vertelden me “het is zo”, dus dat deed ik. »

Je hebt nog 56,14% van dit artikel om te lezen. Het volgende is alleen voor abonnees.