In de bezette SAM-fabriek, oudejaarsavond om ontslagen te “vergeten”

Frankrijk Persbureau, Geplaatst op vrijdag 31 december 2021 om 16:53

Na Kerstmis brengen de staalarbeiders van SAM oudejaarsavond door in de fabriek die ze bezet hebben sinds de onderaannemer van Renault Aveyron eind november werd geliquideerd, in een poging een tijdje enkele ontslagbrieven te “vergeten”.

“Ik lach, ik doe gek, maar het is een masker”, vertelde Mimi Carles, 59, onder wie 34 bij Aveyron Minerals (SAM), dat 350 mensen in dienst had in Viviz, eerder tegen AFP. Decazeville-mijnbekken.

Deze mooie, grijsharige vrouw is bezig met het bereiden van bouillon voor een traditionele kaassoep, en kan zich haar leven zonder de fabriek moeilijk voorstellen, “omdat het werk was dat me op de meeste momenten redde. Het is moeilijk.”

Bij de ingang van de gieterij hingen portretten van ongeveer 350 arbeiders aan de muur.

“Het is een levensproject dat instort, onze wereld stort in”, zegt Stephanie Latabi, 45.

“Ik was er trots op dat ik mijn zoon dankzij mijn werk alleen kon opvoeden, ik nam een ​​lening, kocht een huis… Wat nu? Een kaasplankje in de keuken van de fabriek.

Ze misleiden hun verdriet door met hun heupen in ‘middernachtdemonen’ te zwaaien.

– ‘Nu zijn we’ –

Bij de ingang van de fabriek toont het menubord: foie gras, vis, kalfsvlees met morille en dessert, op tafels die voor de gelegenheid zijn versierd, tussen de verschillende gieterijmachines, waarvan sommige nog steeds werken.

“Dit alles is mogelijk dankzij de vele donaties die we ontvangen van inwoners van het bekken, maar ook van verenigingen of individuen uit heel Frankrijk, die zijn getroffen door onze geschiedenis”, zegt Ghislain Gesto, CGT-vertegenwoordiger bij SAM.

In de straten van Vivés hebben veel inwoners “Je suis SAM” op de ramen van hun huizen of auto’s gepost.

SAM werd in december 2019 geïnstalleerd in Viviez, op Decazeville Heights.

voordat zijn lot eindelijk werd gezien op 26 november, toen de rechtbank van koophandel van Toulouse de ontmanteling en liquidatie registreerde nadat Renault weigerde het enige overnameproject te steunen.

“Om te bedenken dat dit +lot+ons bassin zou zijn. Onze kleine grootouders, onze vaders van staalarbeiders hebben hier al last van. En nu…’ Mevr. Latabe bewoog zich met trillende stem.

De laatste plus d’un mois, quelque 150 oude salariés se relaient jour en nuit dans la fonderie pour “faire pression” sur Renault afin d’obtenir leurs indemnisations et des maatregelen d’accompagnement spécifiques, meer aussi Aussi que pourê les ven machines.

Ze hopen nog steeds dat op dezelfde plaatsen een nieuwe gieterij zal verschijnen.

– “niet afgewerkt” –

“Action of Resistance” weerspiegelt de 66-daagse staking in de winter van 1961 door mijnwerkers die protesteerden tegen de sluiting van de oppervlaktemijnen van Aveyron.

“Zolang we de fabriek bezet hebben en we samen zijn, is dat omdat het nog niet voorbij is”, zou Stéphanie Latapie graag geloven.

“Waar ik het meest bang voor ben, is de dag dat de fabriek permanent wordt gesloten”, zegt Kathy Rodriguez, 58, in overvloed, waaronder 32 bij SAM.

Ze voelt zich “verraden” en “als een puinhoop weggegooid” en slaagt er alleen in zichzelf te troosten door haar ex-collega’s dagelijks te ontmoeten, op haar gebruikelijke werkuren.

Mevrouw Gesto merkt op dat deze rituelen “de rol spelen van psychologische eenzaamheid, omdat de meeste werknemers het moeilijk vinden te begrijpen dat ze overbodig zijn geworden.”

“Sommigen wilden zelfs hun ontslagbrief hier in de fabriek openen. Er waren tranen, het was echt moeilijk.”

Julian Astet, 24, een onderhoudsmedewerker, stelde zich ook voor dat hij in zijn buurt zou kunnen leven, maar “vandaag gaan er in het aquarium meer bedrijven sluiten dan openen”, klaagt hij.

Op een smakelijk moment gebruikt een spreker het woord “verzet” uit France Gall, als een verwijzing naar de resoluties van 2022 van deze Aveyron-arbeiders.