In de Dordogne waren de Neanderthalers goed uitgerust… intellectueel – bevrijding

Hoe meer we over Neanderthalers leren, hoe meer we verbaasd zijn over hun intelligentie en verfijning. Twee eeuwen lang heeft onze oude neef (die ongeveer 400.000 jaar geleden verscheen en ongeveer 30.000 jaar geleden verdween) het beeld gehad van een ruige prehistorische mens, misschien sinds we zijn fysieke verschijning ontdekten met de overblijfselen van zijn schedel en skelet in het midden. 19e eeuw. . . Neanderthalers zijn sterk en gedrongen, met een groot wenkbrauwbot en een terugwijkend voorhoofd. Ja, maar Neanderthalers schilderden dieren in grotten. Hij begraaft zijn doden. Misschien speelt hij zelfs fluit. Het maakt een geavanceerde superlijm.

Een internationaal team van onderzoekers ontdekte dit toen ze vijf stenen werktuigen uit laden haalden die nog met lijm besmeurd waren. Ze werden gevonden in Moustier, een prehistorische vindplaats in de Dordogne die al sinds 1860 bekend is, en worden toegeschreven aan Neanderthalers en gemaakt tussen 40.000 en 120.000 voor Christus. Omdat het echter begraven lag tussen de massa werktuigen die in Mostier werden gevonden, was het nog niet eerder in detail onderzocht. Ze werden ontdekt tijdens een interne evaluatie van de groep, en eindelijk werd hun wetenschappelijke interesse begrepen. “De stukken zijn individueel verpakt en sinds de jaren zestig niet meer aangeraakt. Het plakkerige organische residu is daardoor zeer goed bewaard gebleven.” legt Ewa Dutkiewicz uit, een archeoloog aan de Universiteit van Tübingen in Duitsland, die mede regisseerde Het onderzoek werd eind februari gepubliceerd in Vooruitgang van de wetenschap.

Een soort boetseerklei

Op deze vijf steenvlokken zien we aan de zijkanten sporen van rode en gele kleurstof. Op vier van de vijf gereedschappen treffen we eveneens glanzende, soms dikke, zwarte resten aan. “De rode en gele vlekken bleven beperkt tot slechts een deel van het gereedschap en vormden een barrière die het bevlekte deel scheidde van het schone deel.” Archeologen beschreven in hun onderzoek. Ze concludeerden dat de gekleurde helft van de steen voorheen bedekt was met een beschermhoes om het hanteren te vergemakkelijken, terwijl de schone helft het nuttige scherpe deel van het gereedschap was dat werd gebruikt voor snijden of snijden. “Deze ontdekkingen voeden de hypothese dat de Mustier-artefacten deel uitmaakten van samengestelde gereedschappen. Ze werden geassembleerd door ze met een lijm aan een handvat of handvat te bevestigen, of als alternatief, zoals andere archeologische voorbeelden van Neanderthalers laten zien, werd de lijm op de gereedschappen gegoten. en diende als handvat zelf.

Het lijkt erop dat de Neanderthalers bij Mustair een recept hebben ontwikkeld voor een kleisoort waarmee ze de onderkant van hun scherpe gereedschap kookten. Onderzoekers van de Universiteit van Tübingen, vergezeld door onderzoekers van de Universiteit van Straatsburg en de Universiteit van New York, begonnen aan experimentele archeologie om hun hypothese te testen. Ze probeerden deze kleverige pasta te maken met materialen en methoden die beschikbaar waren voor Neanderthalers: in dit geval zijn we er zeker van dat de pigmenten in Mostier geel of rood steenstof zijn. Het zwarte residu lijkt natuurlijk bitumen te zijn. Maar in welke verhoudingen?

“smeedbaar blok”

Het was, zegt Patrick Schmidt, een prehistoricus in Tübingen en mededirecteur van het onderzoek “Het verbaast ons dat oker meer dan 50% van de lijmsamenstelling uitmaakt, omdat luchtgedroogd bitumen zijn hechtende eigenschappen verliest als dergelijke hoeveelheden oker worden toegevoegd.” We moesten andere manieren testen om dingen te doen. “Dat was anders toen we vloeibare bitumen gebruikten, dat is niet echt geschikt om lijm van te maken. Maar als we 55% oker toevoegen, vormt het een flexibele massa. Bingo. De in de 21e eeuw herschapen pasta is dik en plakkerig genoeg om goed rond de steen te blijven zitten, maar plakt niet aan de huid van de hand die het gereedschap vasthoudt.

Ander bewijs suggereert dat Neanderthalers hun steenvlokken op deze manier gebruikten: onder een microscoop bekeken vertonen de vijf bestudeerde fragmenten twee totaal verschillende soorten slijtage. Eén daarvan is de klassieke slijtage die steen ervaart als hulpmiddel bij wrijving met andere materialen. De andere vorm van dragen is als “Een helder polijstmiddel verdeeld over het gehele oppervlak van het onderdeel dat in de handgreep van het gereedschap aanwezig zou moeten zijn, en dat nergens anders op de steen aanwezig is. Wij interpreteren het als het resultaat van het afslijten van de oker door de beweging van het gereedschap binnen het handvat. legt Radu Iovita uit, een menselijke paleontoloog aan de New York University en co-auteur van de studie.

Sterke lijm voor het monteren van gereedschap

Naast de voldoening om te begrijpen hoe deze gereedschappen werden gemaakt en gebruikt, benadrukt het onderzoek het talent van de Neanderthalers. “De lijmen die worden gebruikt in gereedschappen met meerdere componenten behoren tot het beste fysieke bewijs van de culturele evolutie en cognitieve processen van de vroege mens.” Hij herinnert zich het studeren. Recepten op basis van oker en de kleverige substantie waren al bekend bij de vroege Homo sapiens in Afrika, die sterke lijm maakte voor het in elkaar zetten van gereedschappen. Maar dat weten we nog niet “Neanderthaler tintje” Zoals Radu het iovita noemt, wat bestaat uit het versterken van de proporties van oker. “De hoeveelheden zijn zo groot dat ze de prestaties van de lijm verminderen. […] Maar wanneer de okerkleurige lijm zelf als handvat voor snijgereedschappen fungeert – een gedrag dat bekend is bij Neanderthalers – biedt het een reëel voordeel door de sterkte en hardheid te verbeteren. Samenvatting van de studie.

Voor Patrick Schmidt, “Wat ons werk laat zien is dat de vroege Homo sapiens in Afrika en de Neanderthalers in Europa vergelijkbare denkpatronen hadden. Hun hechtingstechnieken zijn even belangrijk voor ons begrip van de menselijke evolutie.”