In de nacht van 30 op 31 mei kunnen er zware meteorenregens vallen

Astronomen over de hele wereld bereiden zich voor om een ​​mogelijk spectaculaire gebeurtenis waar te nemen: inderdaad, onze planeet zal binnenkort door de wolk van puin gaan die door komeet SW3 is gecreëerd tijdens zijn fragmentatie in 1995. Deze “ontmoeting” vindt slechts ongeveer om de 16 jaar plaats, en dit jaar, het zou een van de meest uitzonderlijke meteorenzwerm kunnen zijn. Helaas zal het vanuit Europa niet merkbaar zijn.

Komeet 73P/Schwassmann-Wachmann, of SW3, is een kortlevende komeet die in ongeveer 5,4 jaar om de zon draait en om de 16 jaar de aarde passeert. Het werd in 1930 ontdekt door twee Duitse astronomen, Arnold Schwasmann en Arno Arthur Wachmann. De diameter van dit hemellichaam werd oorspronkelijk geschat op meer dan 1.000 meter, maar het bleek dat het in 1995 begon te desintegreren; Toen bestond het uit vier grote stukken. De komeet bleef in de loop van de tijd instorten: in 2006 – de laatste keer dat hij dicht bij de aarde passeerde – werden enkele tientallen afzonderlijke fragmenten waargenomen.

Dit jaar zullen de fragmenten waaruit de overblijfselen bestaan, veel dichter bij onze planeet komen, en dus een prachtige regen van vallende sterren kunnen bieden… of niet! In feite hangt alles af van de snelheid van het puin van kometen: ” Als puin van SW3 sneller dan 220 mph (354 km/h) bewoog toen het zich van de komeet scheidde, zouden we een zachte meteorenregen kunnen zien. Als het puin een lagere uitwerpsnelheid had, zou niets de aarde bereiken en zouden er geen meteoren van die komeet zijn. ”, Bill Cook legt uit:hoofd van NASA’s Meteorite Environment Office.

Ideale observatieomstandigheden aan de overkant van de Atlantische Oceaan

Meteorenregens worden veroorzaakt door puin dat door kometen wordt uitgestoten als ze dicht bij de zon komen. Zodra deze puinwolken de baan van onze planeet kruisen, veroorzaken ze fascinerende lichtsporen als ze door onze atmosfeer gaan. Dit fenomeen is nog indrukwekkender omdat een deel van dit puin klein is: de meeste zijn niet groter dan een zandkorrel! Maar zijn snelheid is zodanig dat hij vlam vat zodra hij onze atmosfeer binnenkomt en korte lichtsporen in de lucht volgt.

Deze mei is vooral interessant voor fans van deze astronomische verschijnselen. Het waren de Eta Aquarids die de bal aan het rollen brachten aan het begin van de maand – maar deze meteoor is moeilijk te zien vanaf het noordelijk halfrond, omdat hij niet veel boven de horizon verschijnt.

Bewoners aan de overkant van de Atlantische Oceaan krijgen dit jaar een tweede kans voor een prachtig schouwspel, met Tau Herculides, die zijn naam ontleent aan de ster Tau Herculis waarvan de meteoren afkomstig lijken te zijn. Piekactiviteit wordt verwacht in de nacht van 30 mei en vroeg in de ochtend van 31 mei (5:00 AM UTC). De straling van Tau Herculid zal hoog aan de nachtelijke hemel zijn. Ook wordt het nieuwe maan, wat betekent dat het licht van onze satelliet de waarnemingen niet zal verstoren. Een groot deel van de Verenigde Staten en Oost-Canada, evenals Midden- en Zuid-Amerika, zullen op de eerste rij zitten om de show te bekijken.

Astronomen zijn echter nog nergens zeker van. In feite kan dit fenomeen een bijzonder intense meteorenregen produceren (meer dan duizend meteoren per uur!), omdat het absoluut niets kan produceren … Zoals eerder vermeld, hangt alles af van de snelheid waarmee de fragmenten werden verdreven toen de komeet uiteenviel .

Onrustige baan van Jupiter

Toen komeet SW3 in 1930 werd ontdekt, passeerde hij “slechts” 9,2 miljoen km van de aarde. Het was echter moeilijk om het met het blote oog op te merken, aangezien de sterkte op dat moment slechts +7 was – bovendien werd het de volgende jaren weinig opgemerkt. Pas in 1995 werd het plotseling helderder (ongeveer 600 keer helderder) dan verstuiven; Dat jaar zagen telescopen van de European Southern Observatory vier verschillende grote fragmenten van de komeet. In 2006 zagen de Hubble- en Spitzer-ruimtetelescopen tientallen andere fragmenten.

volgens Joe Rao, die het fenomeen nader heeft onderzocht, zullen de meteorenregens van dit jaar naar verwachting niet afkomstig zijn van het sterrenbeeld Hercules, maar van het nabije sterrenbeeld Bouvier – als gevolg van de invloed van Jupiter in de oorspronkelijke baan van komeet SW3. Het sterrenbeeld Bouvier is te herkennen aan zijn helderste ster, Arcturus (α Bootis); Het kan gemakkelijk worden gezien vanaf de Grote Beer: begin gewoon bij de “knop” van het lot en breid dan deze cirkelboog uit tot een zeer heldere ster, niemand minder dan Arcturus. De meteoorexplosie (als die plaatsvindt) moet afkomstig zijn van een punt ongeveer 6 graden N-NW van deze ster.

We zullen alleen kunnen genieten van het spektakel met de foto’s die amateur- en professionele astronomen ongetwijfeld op het web zullen plaatsen. Maar we zullen de kans krijgen om de meest verwachte meteorenregen van het jaar, de Perseïden, bij te houden, die zal plaatsvinden van 14 juli tot 24 augustus; Merk op dat het hoogtepunt van hun activiteit, gepland voor de nacht van 12 augustus, helaas zal samenvallen met de volle maan, wat waarnemingen kan verstoren …

bron : NASA