In het jaar 2036 zullen we de vernietiging van de mysterieuze wolk X7 door het zwarte gat van de Melkweg waarnemen.

samenwerking leden Event Horizon-telescoop (EHT) heeft een ongebruikelijke inzooming gemaakt op het centrale superzware zwarte gat van ons melkwegstelsel, of in ieder geval de compacte ster achter de radiobron Sgr A*waarvan we er steeds meer van overtuigd zijn dat het goed wordt beschreven door de theorie van zwarte gaten die met name is ontwikkeld door onderzoekers als Stephen Hawking, Jean-Pierre Luminet en Thibaut d’Amour, om er maar een paar te noemen.

Maar voor de EHT-onderzoekers waren twee teams van astronomen onder leiding van toekomstige Nobelprijswinnaars in de natuurkunde Andrea Ghez, van de afdeling Natuurkunde en Sterrenkunde aan de UCLA (UCLA) en Reinhard Genzel, van het Max Planck Instituut. Het begon ook in te zoomen op Sgr A* in het hart van de Melkweg.

Gedurende bijna twee decennia hebben deze astronomen de bewegingen van sommige sterren in de buurt van het superzware zwarte gat bestudeerd, door stofwolken binnen te dringen om ze te verbergen voor het zicht van de zichtbare atmosfeer, door waar te nemen in het infrarood. Beeldresolutie. Andrea Ghez en haar collega’s gebruikten tools Keck-observatorium en Reinhard Genzel, van ESO’s VLT.

Bewegingen met een merkbare fractie van de lichtsnelheid van deze sterren toonden aan dat een object dat niet groter is dan de grootte van het zonnestelsel nog steeds meer dan 4 miljoen keer de massa van de zon kan bevatten terwijl het slechts als een schijf schijnt. Zelfs vandaag kunnen we het het beste verklaren door aan te nemen dat we echt in de aanwezigheid van een zwart gat zijn.

Verklaringen voor de ontdekking van de G2 werden in 2011 aangekondigd, evenals waarnemingen die naar verwachting zullen worden gedaan wanneer deze in 2013 het dichtst bij Sgr A * zou passeren. Om de ondertitels te zien, klik op “CC” en vervolgens op “Ondertitels vertalen” om de taal te kiezen door in de balk te klikken. Selecteer “Frans” en vervolgens “OK”. De vertaling is erg goed. © SpaceRip, ISO, YouTube

G, een nieuwe groep sterren in de Melkweg

In 2005 deed Andrea Ghez echter in de buurt van Sgr A * de ontdekking van een ster, die later G1 werd gedoopt, en in 2011 kondigde Reinhard Genzel samen met zijn collega’s de ontdekking aan van een tweede object dat erg lijkt op G1, voor om deze reden G2 gedoopt. Hoe dan ook, de eerste metingen gaven aan dat we mogelijk in de aanwezigheid van zeer stoffige gaswolken zijn geweest.

Astrofysici waren opgewonden omdat alles er ook op wees, met betrekking tot G2, dat het over een paar jaar zo dicht langs Sgr A* zou passeren dat men zou kunnen verwachten dat het vernietigd zou worden door de getijdekrachten van het zwarte gat. Het evenement belooft spectaculair te worden, omdat Sgr A*, door de wolk te verslinden, hem eerder zo heet heeft gemaakt dat hij merkbaar helderder wordt, wat de mogelijkheid biedt om wat er gebeurt in meer detail te bestuderen. Wanneer er een superzwaar zwart gat bestaat, begint het materie op te zuigen via Een schijf die zo aangroeit dat het soms een quasar wordt.

Maar dat waren ze niet… Dit zou de nogal vage G-lichamen maken waarnaar astrofysici op zoek waren. Even later zal Anna Ciorlo, een collega van Andrea Ghez, eindigen met uit te leggen dat waarnemingen van G2 nadat het het equivalent van het perihelium het dichtst bij het centrale zwarte gat was gepasseerd, aantoonden dat als de buitenste laag van G2-gas al sterk was uitgezet door Sgr A* , de verdeling van Veel stof binnen. De astrofysicus concludeerde dat ” Iets moet het gecomprimeerd hebben gehouden en ervoor hebben gezorgd dat het zijn ontmoeting met het zwarte gat heeft overleefd. Dit is het bewijs van de aanwezigheid van een stellair lichaam in G2 “.

Maar er is nog niets bewezen over dit onderwerp en daarom zette Anna Ciorlu haar onderzoek voort en vandaag is ze terug bij haar collega’s met een artikel gepubliceerd in Astrofysisch tijdschrift die vrij te lezen is op arXiv En waar astrofysici Galactic Center Orbits Initiative aan de UCLA GCOI onderzocht ook het geval van een andere wolk van materie, X7 genaamd, die ook al is uitgerekt door de getijdekrachten van het superzware zwarte gat van de Melkweg tot het punt dat er filamenten ontstaan ​​die zich 3000 keer de afstand tussen de aarde en de zon uitstrekken.

Een koppeling tussen G Objects en Cloud X7?

In feite zijn de bewegingen van de X7 sinds 2002 bestudeerd in nabij-infrarood met het Keck Observatory bovenop Mauna Kea in Hawaï. Sindsdien is vastgesteld met behulp van de wetten van de hemelmechanica dat de wolk ongeveer 50 keer de massa van de aarde bevatte en ongeveer 170 jaar in een baan om de aarde was. Het zal in 2036 in de buurt van Sgr A* passeren en tegen die tijd zou het volledig vernietigd moeten zijn door de getijdekrachten van het zwarte gat.

Wat interessant is, is dat X7 enkele waarneembare eigenschappen heeft die bekend zijn met andere G-objecten die nog onduidelijk zijn. De vorm en snelheid van de X7 evolueerden echter sneller in vergelijking met de G-carrosserieën.

Voor Anna Ciurilo is het studeren van X7 tegen het jaar 2036 ” Een unieke kans om de effecten van de getijdekrachten van het zwarte gat met hoge resolutie te observeren, waardoor we inzicht krijgen in de fysica van de extreme omgeving van het galactische centrum. ” In werkelijkheid ” We voorspellen dat de krachtige getijdekrachten die door het galactische zwarte gat worden uitgeoefend uiteindelijk X7 uit elkaar zullen scheuren voordat het zijn baan voltooit. Voegt een persbericht toe van het Keck Observatory, een van de co-auteurs van het gepubliceerde artikel, Mark Morris, hoogleraar natuurkunde en astronomie aan de UCLA.

Andrea Ghez vertelt over haar werk aan zwarte gaten. Voor een min of meer accurate Franse vertaling, klik op de witte rechthoek rechtsonder. De Engelse vertaling zou dan moeten verschijnen. Klik vervolgens op de moer rechts van de rechthoek, klik vervolgens op Ondertitels en ten slotte op Ondertiteling automatisch. Kies “Frans”. © UCLA

Wat zeker is, is dat astronomen het gedrag van X7- en G-objecten rond het superzware zwarte gat van de Melkweg zullen blijven bestuderen. Het gedrag van materie in het zwaartekrachtveld van deze massieve ster maakt het inderdaad mogelijk om het gedrag van de zwaartekracht te onderzoeken wanneer deze sterk is. We kunnen dus de algemene relativiteitstheorie testen in de hoop fysieke tekens te ontdekken die verband houden met de zwaartekracht die verder gaan dan de theorie van Einstein, of simpelweg de theorie van superzware zwarte gaten testen.

Voor deze onderzoekers Hij zal nog steeds een infraroodbeeldspectrometer gebruiken OH-onderdrukking (Osiris) en de tweede generatie nabij-infraroodcamera (NIRC2) van het Keck Observatory, in combinatie met de adaptieve optische systemen van de Keck I- en Keck II-telescopen.

Eindelijk, Hoewel de oorsprong van X7 nog steeds een geheim is dat wacht om onthuld te worden, hebben astrofysici nog steeds enkele ideeën. ” Een mogelijkheid is dat gas en stof van X7 werd uitgespuugd toen twee sterren samensmolten. Ciurlo zei, die toevoegt: ” Tijdens het proces wordt de samengevoegde ster verborgen in een schil van stof en gas, wat zou kunnen overeenkomen met de beschrijving van G-objecten. “.