In het licht van de delta-variant beschermt uw infectie met het Covid-19-virus niet zo goed als het vaccin

Als immunoloog die immuunreacties op luchtweginfecties bestudeert, heb ik de opkomst van nieuwe varianten van het coronavirus met enige bezorgdheid gevolgd, gezien de vraag of vaccinatie of een eerdere infectie voldoende bescherming zou kunnen bieden tegen deze stammen, en in het bijzonder tegen delta variabele Zeer besmettelijk, dat zich snel verspreidde naar meer dan 70 landen.

Lees ook – Eind augustus voor het eerst 50 miljoen vaccins: wordt het door Jan Castex aangekondigde doel bereikt?

Er zijn twee manieren om immuniteit te ontwikkelen, dat wil zeggen het vermogen om weerstand te bieden aan een nieuwe infectie: na infectie met het virus of door vaccinatie. Niet alle immuniteit is echter gelijk… Vaccingeïnduceerde immuniteit en natuurlijke immuniteit verschillen in responsintensiteit en duur van verworven bescherming. Bovendien heeft niet iedereen na infectie dezelfde mate van immuniteit, hoewel het effect van vaccinaties zeer consistent is.

Dit verschil is nog meer uitgesproken bij het overwegen van de nieuwe varianten. Begin juli toonden twee onderzoeken aan dat vaccins tegen Covid-19, hoewel iets minder effectief dan de oude virusstammen, toch een uitstekende immuunrespons geven op de nieuwe varianten. Door te kijken hoe onze antilichamen aan deze stammen binden, ontdekten de onderzoekers dat eerder geïnfecteerde mensen vatbaar zouden kunnen zijn voor deze opkomende stammen, terwijl gevaccineerde personen meer kans hadden om beschermd te worden.

Vaccinaties vormen dus een veilige en betrouwbare route naar immuniteit, zowel tegen oude stammen van MERS-CoV als tegen nieuwe, waaronder de delta-variant.

Immuniteit na infectie is onverwacht

Waarom dit verschil tussen natuurlijke immuniteit en immuniteit veroorzaakt door vaccins? Onthoud dat de bescherming die ons immuunsysteem ons geeft voortkomt uit het vermogen om een ​​eerdere infectie en de ziekteverwekkers die deze hebben veroorzaakt te herinneren. Als we opnieuw met dezelfde indringer worden geconfronteerd, zou ons lichaam weten hoe het zichzelf moet verdedigen door een beroep te doen op dit immuungeheugen. Tot de belangrijkste spelers in onze bescherming behoren antilichamen (eiwitten die bijvoorbeeld een virus kunnen binden) en T-lymfocyten (immuuncellen die betrokken zijn bij het elimineren van geïnfecteerde cellen en virussen die antilichamen al neutraliseren).

Na infectie met SARS-CoV-2 bieden antistoffen en T-cellen weer bescherming tegen infectie. Het is onwaarschijnlijk dat 84% tot 91% van de mensen die antilichamen tegen de oorspronkelijke coronavirusstam hebben ontwikkeld binnen zes maanden opnieuw worden geïnfecteerd, zelfs als de eerste infectie gering was. Voor individuen die besmet zijn maar geen symptomen hebben (men spreekt van een “asymptomatische” infectie), als ze de neiging hebben om minder antistoffen te hebben, ontwikkelen ze toch ook immuniteit.

Daarom kan de natuurlijke immuniteit bij sommige mensen sterk en langdurig zijn. Maar dit is niet altijd het geval. In feite zal ongeveer 9% van de mensen die besmet zijn met SARS-CoV-2 geen detecteerbaar niveau van antilichamen genereren, en de T-cellen van ongeveer 7% van de voormalige patiënten zijn 30 dagen na infectie niet in staat het virus te herkennen. Zelfs bij personen die immuniteit ontwikkelen, varieert de duur en intensiteit van de bescherming sterk. Zo kan tot 5% van de voormalige patiënten binnen enkele maanden de bescherming verliezen. Zonder een goede verdediging is herinfectie echter mogelijk, soms al na een maand. Zeer zeldzame gevallen van herintroductie en zelfs overlijden na herinfectie zijn gedocumenteerd.

Het groeiende probleem is dat mensen die vroeg in de epidemie besmet zijn geraakt met de eerste virusstammen en daartegen zijn ingeënt, enigszins vatbaar kunnen zijn voor de deltavariant. Zo onthulde een recente studie dat 12 maanden na infectie 88% van de voormalige patiënten antilichamen had die konden voorkomen dat het oorspronkelijke coronavirus cellen in de kweek infecteerde. Aan de andere kant bezit minder dan 50% van deze mensen antilichamen die de delta-variant kunnen neutraliseren.

Voor de goede orde, een besmet persoon kan het coronavirus overdragen zonder zich zelfs maar ziek te voelen. Dit levert met name een probleem op bij nieuwe varianten, omdat ze gemakkelijker vanuit de oorspronkelijke stam kunnen worden overgedragen.

Vaccinatie biedt veilige bescherming

Vaccins tegen Covid-19 genereren een immuunrespons die zowel antilichamen (de zogenaamde “humorale” immuunrespons) als T-lymfocyten (de “cellulaire” immuunrespons) omvat – en deze reacties zijn sterker en betrouwbaarder dan die welke worden veroorzaakt door natuurlijke immuniteit . Zo bleek uit een onderzoek dat zes maanden na de eerste dosis van het door Moderna ontwikkelde vaccin, 100% van de geteste mensen nog steeds antistoffen had. Dit is op dit moment de langste gedocumenteerde stabiliteitsperiode. Een andere studie toonde ook aan dat het niveau van antilichamen hoger was in vaccins die Moderna- of Pfizer-injecties kregen dan bij eerdere patiënten.

Sterker nog, een Israëlisch onderzoek evalueerde dat het Pfizer-vaccin 90% van de infecties voorkwam na het injecteren van twee doses, zelfs in aanwezigheid van de nieuwe varianten. De afname van de infectie leidt echter tot een vermindering van de overdracht van het virus in de bevolking.

Vaccinatie heeft dus een voordeel, ook voor mensen die al besmet zijn met het Coronavirus. Een onderzoek met het oorspronkelijke Covid-19-virus onthulde dat vaccinatie die na de eerste infectie werd uitgevoerd, ongeveer 100 keer grotere hoeveelheden antilichamen produceerde dan die van alleen infectie, en dat 100% van de mensen die na infectie werden gevaccineerd, geïnfecteerd waren. Antilichamen die het kunnen beschermen tegen de deltavariant.

Vaccins tegen Covid-19 zijn niet perfect, maar ze genereren sterke immuunresponsen die in staat zijn om een ​​effectievere en duurzamere bescherming te bieden dan natuurlijke immuniteit – een kenmerk dat tegenwoordig steeds belangrijker wordt, nu in de meeste landen nieuwe varianten zijn ontstaan.