In het licht van gratis records, “ramp” boeren in Zuid-Spanje

37 graden eind april: de afgelopen dagen zijn bijna overal in Spanje hitterecords gebroken in de greep van een zeer vroege hittegolf. De eerste slachtoffers zijn de boeren, die stikken door het gebrek aan regen.

>> Hittegolf in Spanje: “Met een vroege droogte kunnen we een reeks catastrofes vrezen”, waarschuwt een klimaatwetenschapper

In El Carpio, ten oosten van Córdoba, Andalusië, op het land van Bartolome Jurado, is er geen irrigatiesysteem voor door zon en droogte verschroeide graanvelden. Deze 72-jarige rekende op de hemel om 28 hectare te irrigeren, maar ha-ha, de laatste regen, niet hevig, dateert van het begin van het jaar. “Hier zou normaal gesproken alles groen moeten zijn. Maar met de droogte hielden onze gewassen geen stand. Tarwe, gerst, bonen, alles is droog, we zullen niets kunnen oogstenHij klaagt voordat hij ons met de auto over de velden brengt.zienAchter het stuur verbergt zijn vermoeidheid zich niet:Vorig jaar was een gewoon jaar. Het was niet goed, we hadden al een tekort aan water, maar het regende uiteindelijk en we hebben de gewassen kunnen redden. Maar dit jaar nee: alles is droog. Kijk naar de grond, het lijkt wel een woestijn! Het is een grote ramp. Alle kleine telers zoals ik zullen uiteindelijk verdwijnen“.

Dus Bartolome moet zijn gewassen opgeven vanwege het gebrek aan regen. In de regio zijn alleen geïrrigeerde gewassen bestand tegen deze droogte. Om deze tomaten te telen, moet Antonio Carmona uit de gemeente Alcolea, nog steeds in de buurt van Córdoba, water uit een ondergrondse watervoerende laag pompen waarmee hij zijn door de hitte verpletterde perceel van een hectare kan irrigeren. “Tomatenplanten hebben stress. Met deze hitte moet ik ze meer water geven. Deze temperaturen zijn niet normaal voor ons, maar ook voor hen. Die temperaturen zijn juli of augustus, niet april“, Vooruitgang.

“We zijn 100% afhankelijk van het klimaat”

Het probleem: water wordt een steeds schaarser goed in het zuiden van het Iberisch schiereiland, een gebied dat ook bekend staat om zijn olijfbomen. Ook hier wordt de productie zwaar getroffen. Spanje is ’s werelds grootste producent van olijfolie, maar de opbrengsten zullen afnemen volgens Francisco Elvira uit Jaén, die de leiding heeft over een olijfboomgaard van 34 hectare, waarvan een groot deel afhankelijk is van de regen.

“Het is een buitencultuur, we zijn 100% afhankelijk van het klimaat. En die temperaturen tijdens deze gevoelige periode kunnen de gewassen waarschijnlijk in gevaar brengen, want we staan ​​in volle bloei. En als de temperatuur boven de 32-33 graden komt, droogt de bloem uit, sterft af en draagt ​​​​geen vrucht. Er is geen productie, dus we hebben een probleemHij besluit dat hij zich zorgen maakt.

Droogte en temperaturen bedreigen 50 hectare en 16.000 olijfbomen voor de 33-jarige Fernando Lopez Ruiz. Hij ademt echter: hij anticipeert op de periode die Zuid-Spanje doormaakt door 6 jaar geleden ruim 150 duizend euro te investeren in een ultramodern irrigatiesysteem. Het water wordt rechtstreeks uit de rivier de Guadalquivir, 20 kilometer verderop, gepompt en irrigert de olijfboomgaarden zover het oog reikt. “Water uit de Grand Canyon komt hier helemaal naar toe. Dit is het meest kosteneffectieve systeem en de minste verspilling van water. Dit systeem heeft geen verlies, wat het mogelijk maakt om woestijnvorming en hitte tegen te gaan“, Bevestigt.

We moeten het paradigma veranderen, dat is de waarheid.

Spanje zet echter vraagtekens bij zijn landbouwmodel. Het waterverbruik in deze regio overschrijdt vaak de beschikbare middelen. Intensieve landbouw, zeer waterintensief, werd gedefinieerd door María José Polo, hydroloog en professor aan de Universiteit van Cordoba. “De situatie is even dramatisch voor oppervlaktewater als voor grondwater, omdat we de toename van het verbruik niet onder controle hebben. Het is geen huishoudelijk verbruik, maar het meest elementaire in Spanje: irrigatie. Het is goed voor 80% van het waterverbruik in Spanje. We hebben de te irrigeren gebieden vergroot, en daarom gebruiken we altijd meer water. We verbouwen niet meer, het is niet duurzaam: we moeten het paradigma veranderen, dat is het, de realiteit”, benadrukt ze.

Er worden veel mogelijkheden onderzocht, zoals het diversifiëren van de productie of het inzetten op meer waterefficiënte gewassen in dit deel van Europa, een van de regio’s die het meest door klimaatverandering worden getroffen.