In Marokko worden de laatste nomaden getest vanwege klimaatverandering

“Alles is veranderd. Ik ken mezelf niet in de wereld van vandaag. Zelfs de natuur keert zich tegen ons.” Moha Oshali, een van de laatste bedoeïenen in het zuiden Het Koninkrijk MarokkoHaar gezicht met getekende trekken omlijst door een zwarte tulband, ze worstelt dagelijks om te overleven in barre klimatologische en sociale omstandigheden. Deze 50-jarige man en zijn gezin werden gedwongen hun bezittingen in een niemandsland te stallen op 60 kilometer van het stadje Al-Rish, niet ver van een droge rivier.

In een kaal en rotsachtig gebied, nabij het dorp Amilago, werden twee zwarte wollen tenten opgezet met zakken met gekleurd voer en lapjes stof. “Water is schaars. De temperaturen stijgen en de droogte woedt en we kunnen niet veel doen”werd de bedoeïen van de Berberse (Berberse) stam vrijgelaten uit Ait Issa Azzam.

In Marokko hebben nomaden, een duizend jaar oude manier van leven gebaseerd op seizoenen en weiden voor vee, de neiging om te verdwijnen. Volgens de laatste officiële volkstelling in 2014 zijn er slechts 25.000 bedoeïenen, vergeleken met bijna 70.000 in 2004, een daling met tweederde in tien jaar.

“We zijn moe”De vrouw van Moha Oshali, Ida, ademt. “Vroeger konden we fatsoenlijk leven, maar opeenvolgende droogtes, die steeds ernstiger worden, bemoeilijken ons leven omdat we zonder water niets kunnen doen”Deze 45-jarige vrouw is overgeplaatst.

“Bedouin kist”

Dit jaar heeft Marokko te maken met de ergste droogte in vier decennia en de situatie zal naar verwachting tot 2050 geleidelijk verslechteren onder invloed van verminderde regenval (-11%) en een jaarlijkse temperatuurstijging (+1,3 graden Celsius), volgens de Ministerie van Landbouw.

Bedoeïenen worden al lang beschouwd als een thermometer voor klimaatverandering. Als ze in barre omstandigheden leven en de intensiteit van de opwarming niet langer kunnen weerstaan, komt dat omdat tijd gevaarlijk is.bevestigt antropoloog Ahmed Skounti. “De uitputting van de watervoorraden, die tegenwoordig zelfs onder de gevestigde bevolking duidelijk is, is de laatste nagel aan de doodskist van de bedoeïenen.”Bevestigt.

Klimaatverandering verstoort eerst hun pastorale reis. Meestal brengt Aït Issa Izim de zomer door in de bergachtige vallei van Imilchil omdat het daar koeler is en ze in de winter de voorkeur geven aan de mildere omgeving van de naburige provincie Errachidia. “Het is oude geschiedenis. We gaan nu waar er weinig water is om het vee te redden”zegt meneer Oshali bij een kopje thee.

Waterschaarste dwingt sommige bedoeïenen zelfs te lenen om hun vee te voeden, hun belangrijkste bron van inkomsten, legt Ahmed Asni, 37, uit, die een kleine, halfdroge waterbron tegenkwam op de weg tussen Amilago en Ir. -rijk: “Ik ga schulden aan om voer voor mijn vee te kopen en ik verhonger niet.”

“Society Outcasts”

Maar het meest voorkomende fenomeen in het licht van klimaatverandering blijft de keuze voor lokalisatie. “Ik ben het vechten moe. We zijn verschoppelingen van de samenleving geworden. Ik durf me niet eens voor te stellen wat de bedoeïenen vandaag doormaken.”Zegt Haddou Odash, 67, die in 2010 het nomadisme opgaf om zich in Rish te vestigen.

Een andere wandelaar, Said Odeh, van in de veertig, heeft al voet in de stad gezet door zijn vrouw en kinderen mee te nemen voor hun opleiding. “Een bedoeïen zijn is niet meer wat het was. Ik heb nog steeds last van dwang omdat mijn bejaarde ouders weigeren in de stad te wonen.”, getuigt van Mr. One, wiens kamp ook werd opgericht in de buurt van Amilago. dit gebied 460 tenten. Momenteel zijn dat er nog maar zo’n veertig.zegt Idris Skconti, gekozen gemeentelijk vertegenwoordiger van de nomaden.

Het klimaat is niet de enige factor die de verslechtering van hun levensomstandigheden versnelt. “De schaarste aan weiden als gevolg van privatisering van land en investeringen in de landbouw draagt ​​hieraan bij.”zegt Moha Hadachi, 54, hoofd van de Ait Issa Bedouin Association. “Agrarische investeerders nemen controle over gebieden waar vroeger nomadische dieren graasden”Activist voegt eraan toe.

Nomaden kunnen ook tegenkomen “vijandigheid” Sommige dorpelingen, niet bereid om ze te zien settelen “zij hebben”. “Dit was echter niet altijd het geval, waar we ook gingen, we waren welkom”betreurt de voormalige nomadische Haddou Odash.

Geconfronteerd met deze moeilijkheden trekt het bedoeïenenleven niet langer jonge mensen aan die dromen van stabiliteit. Dit is het geval van Hoda Oshali, 19 jaar oud. Geïnstalleerd bij haar oom in het verengebied, bekent de jonge vrouw die een professionele opleiding wil volgen na het verlaten van de middelbare school. “haat” Reizen omdat het “Kan de visie niet uitstaan [ses] Ouders lijden en worstelen om te overleven. De nieuwe generatie wil de nomadenklasse sluiten. De eenvoudigste dingen worden hier erg ingewikkeld. »