James Webb ontdekte dat de koolstofdioxide op Jupiters maan Europa uit een verborgen oceaan komt

NASA’s ruimtetelescoop heeft geconcludeerd dat de koolstofdioxide op Jupiters maan Europa afkomstig was uit een oceaan verborgen onder een dikke laag ijs.

Koolstofdioxide gedetecteerd op een van de manen van Jupiter, Europa, komt uit een oceaan onder een dikke laag ijs, volgens gegevens van de James Webb Space Telescope, wat de hoop wekt dat dit verborgen water leven zou kunnen ondersteunen.

Wetenschappers zijn ervan overtuigd dat er tientallen kilometers onder het ijskoude oppervlak van Europa een enorme zoutwateroceaan ligt, waardoor deze maan een ideale kandidaat is om buitenaards leven in ons zonnestelsel te huisvesten.

Het is echter moeilijk vast te stellen of deze verborgen oceaan de chemische elementen bevat die nodig zijn om leven te laten ontstaan. Koolstofdioxide (CO2), dat samen met vloeibaar water een van de bouwstenen van dit proces is, is al op het Europese oppervlak gedetecteerd, maar de bron ervan is niet geïdentificeerd.

“Chaotisch terrein”

Om hier achter te komen, gebruikten twee Amerikaanse teams van onderzoekers gegevens van de James Webb Space Telescope, verzameld met behulp van een infrarood observatie-instrument. Zo konden ze het oppervlak van Europa in kaart brengen, zo blijkt uit twee onderzoeken die donderdag in het tijdschrift Science zijn gepubliceerd.

De grootste hoeveelheid kooldioxide wordt aangetroffen in een gebied van 1.800 km breed, genaamd Tara Reggio. Volgens een onderzoek wordt dit gebied bedekt door “chaotisch terrein”, bestaande uit heuvels en kloven.

Het is niet duidelijk waardoor dit grillige terrein wordt veroorzaakt, maar het is mogelijk dat relatief warm water uit de lagere oceaan opstijgt en oppervlakte-ijs doet smelten, dat na verloop van tijd opnieuw bevriest en nieuwe bergruggen vormt.

zout

In het eerste onderzoek werd informatie van de James Webb-telescoop gebruikt om te bepalen of de kooldioxide ergens anders vandaan kon komen, zoals een meteoriet.

Kortom: de koolstof “komt uiteindelijk uit het binnenland, misschien uit de binnenste oceaan van de maan”, legde Samantha Trumbo, een planetaire wetenschapper aan de Cornell University in de VS en hoofdauteur van de studie, uit aan AFP.

In de regio Taja Reggio hebben wetenschappers ook het equivalent van tafelzout ontdekt, waardoor dit gebied geler is dan de rest van de witte vlaktes van de maan van Jupiter. Een item dat ook uit de oceaan had kunnen komen.

“Nu hebben we koolstofdioxide en zout: we beginnen meer te weten over de interne chemie” van Europa, bevestigt de planetaire wetenschapper.

Op basis van dezelfde James Webb-gegevens concludeerde het tweede onderzoek ook dat “koolstof uit Europa komt.”

Europa, een van de drie ijzige manen van Jupiter, is het doelwit van twee grote ruimtemissies die moeten bepalen of de mysterieuze oceaan geschikt is om leven te laten ontstaan.

“Toekomstige missies”

De Goss-sonde van ESA werd afgelopen april gelanceerd en de Europa Clipper van NASA zal naar verwachting in oktober 2024 worden gelanceerd.

Het zal acht jaar duren om Jupiter, de reus van het zonnestelsel, en zijn grote manen (Io, Europa, Ganymede en Callisto), die in 1610 door Galileo werden ontdekt, te bereiken.

Olivier Whitasse, wetenschappelijk directeur van het Goss-project bij de European Space Agency, vindt de analyses uitgevoerd door de James Webb Telescope “zeer interessant”. “Hierdoor kunnen we meer te weten komen over deze oceaan, die zich diep in het ijs bevindt en daarom ontoegankelijk is in de huidige staat van ruimteverkenning”, vertelde hij aan AFP.

De wetenschapper voegt eraan toe: “Het is een van de meest verbazingwekkende plekken in het zonnestelsel in de zoektocht naar ander leven dan de aarde.”

Hij verwacht dat wanneer de Juice-sonde in 2032 tweemaal boven Europa vliegt, deze “een schat aan nieuwe informatie” zal verzamelen. Gus gaat ook Ganymede bezoeken, dat ook een subglaciale oceaan heeft en waar koolstof werd ontdekt.

De Juice- en Europa Clipper-missies zullen niet in staat zijn om buitenaards leven rechtstreeks te vinden, maar alleen de omstandigheden bepalen die de opkomst ervan bevorderen. “We laten deze uitdaging over aan toekomstige missies”, voegt Olivier Whitassi toe. In zo’n barre omgeving zouden alleen primitieve levensvormen zoals bacteriën kunnen bestaan.