Kunnen monsters van de Ryugu-asteroïde een pandemie veroorzaken?

Kometen en asteroïden zijn herinneringen aan het zonnestelsel en de energetische processen die mogelijk de bouwstenen van het leven naar de aarde hebben gebracht. Maar sommige onderzoekers hebben grotere theorieën over dit onderwerp en het gerucht gaat dat er binnenkort een ontdekking ten gunste van deze theorieën zal worden gepubliceerd, met betrekking tot monsters die naar onze planeet zijn teruggestuurd en afkomstig zijn van de asteroïde Ryugu.

Onlangs, zo legde Futura uit, deed een internationaal team onder leiding van Yasuhiro Ohba van de Universiteit van Hokkaido in Japan een opmerkelijke aankondiging met betrekking tot analyses van monsters genomen van de asteroïde Ryugu door de Hayabusa2-sonde van het Japanse ruimteagentschap. Bedenk dat Hayabusa-2 op 22 februari 2019 monsters verzamelde van de asteroïde Ryugu en vervolgens, op 5 december 2020, landde de capsule die ze bevatte op aarde. In deze monsters die door Japanse onderzoekers in laboratoria zijn bestudeerd, is de aanwezigheid van een stikstofbase specifiek voor RNA aangetoond: uracil.

Talloze andere exemplaren worden momenteel bijna overal op aarde bestudeerd en de informatie lijkt momenteel viraal te circuleren, maar ” Ondergronds In de kleine wereld van de exogene biologie. De informatie moet met de nodige voorzichtigheid worden genomen, maar van het weinige dat we nog weten over dit onderwerp, gaat het om theorieën die al bijna 50 jaar naar voren zijn gebracht en die het onderwerp zijn geweest van een boekpublicatie door hen. astrofysicus en kosmoloog Fred Hoyle en oud-promovendus Chandra Wickramasinghe.

Minder bekend dan Fred Hoyle, Chandra Wickramasinghe Geboren in Sri Lanka in 1939. Hij begon te werken in Cambridge onder leiding van Sir Fred Hoyle en begon al snel de aard van interstellair stof te bestuderen. In 1974 stelde hij voor het eerst de theorie voor dat dit stof niet alleen in de interstellaire ruimte maar ook in kometen grotendeels organisch was. Een theorie die nu door vele observaties wordt ondersteund en die consistent is met wat Jean-Pierre Bibring aan Futura uitlegde over wat hij “organen” noemt (een Engelse samentrekking van ” biologisch ” En ” Ijsje ijs in het Engels) met betrekking tot komeet 67P/Tchourioumov-Gérassimenko.

Zijn we alleen in het universum? Misschien heb je jezelf de vraag al gesteld… We kunnen antwoorden vinden in films, literatuur of sciencefictionstrips en onze verbeelding wordt bevolkt door buitenaardse wezens! Maar wat zegt de wetenschap hierover? AstrobioEducation nodigt je uit om exobiologie te ontdekken, een interdisciplinaire wetenschap die tot doel heeft de oorsprong en het onderzoek van het leven elders in het universum te bestuderen. Door middel van een leertraject van 12 fasen zullen onderzoekers uit verschillende disciplines je helpen begrijpen hoe wetenschap werkt om fascinerende vragen over de oorsprong en het onderzoek van het leven buiten de aarde te beantwoorden. © Franse Vereniging voor Externe Biologie

Microben en epidemieën van het universum?

Hoyle en Wickramasinghe maakten in 1979 wat media-ophef door het boek ” Ziekten uit de ruimte Waarin ze suggereerden dat in ieder geval veel van de meest voorkomende ziekten die de mensheid teisteren, zoals griep, verkoudheid en kinkhoest, hun oorsprong hadden in buitenaardse bronnen.

Laten we duidelijk zijn, de twee mannen beweerden niet dat ziekten, zelfs dodelijke plagen, het werk waren van kleine groene mannetjes met als doel de mensheid uit te roeien. Toevallig namen Hoyle en Wickramasinghe ondersteunende varianten van de panspermia-stelling.

Bijna 150 jaar geleden veronderstelde Lord Kelvin dat de sporen van leven van planeet naar planeet konden worden overgedragen aan boord van meteorieten als gevolg van de inslag van kleine hemellichamen op deze planeten. Een inslag die krachtig genoeg is om rotsblokken los te maken die microscopisch kleine levende vormen bevatten, de enigen die waarschijnlijk interplanetaire transits kunnen weerstaan, zijn beschut in deze rotsen.

Zo verklaarde hij in 1871: We moeten het zeer waarschijnlijk achten dat er talloze zaaddragende meteorieten door de ruimte bewegen. Als er op dit moment geen leven op deze aarde is, kan de val van een van deze stenen erop, door wat we blindelings natuurlijke oorzaken noemen, ervoor zorgen dat deze bedekt raakt met vegetatie. “.

Het organisme geboren in de interstellaire wolken?

Sinds de jaren zeventig beginnen we serieuze aanwijzingen te zien van organische moleculen in de dichte, koude en stoffige moleculaire wolken. Er wordt nu algemeen aangenomen dat in ijsblokken omgeven door silicaatstof een actieve biochemie wordt gevormd. Verstoord door de snelle opkomst van het leven op aarde, waarschijnlijk meer dan 3 miljard jaar geleden, en misschien zelfs meer dan 4 miljard jaar geleden, concludeerden Hoyle en Wickramasinghe dat het leven geen tijd had om zich zo snel te ontwikkelen volgens het gebruikelijke darwinistische patroon. dat zijn geschiedenis ouder was en al was ontstaan ​​in het ijzige stof van het interstellaire medium voordat het door kometen of asteroïden naar de planeten werd gebracht.

Volgens hen zal de plotselinge opkomst van nieuwe ziektes het gevolg zijn van de komst op aarde, in een of andere vorm, bijvoorbeeld wanneer een interstellair wezen zoals ‘Oumuamua, een nieuw virus of een nieuwe bacterie arriveert. stammen.

De facto, in de uitgave van 24 mei 2003 van het populaire medische tijdschrift scalpel Plaats een bericht van Wickramasinghe Het werd gezamenlijk ondertekend door de Britse microbioloog Milton Wainwright en de Indiase kosmoloog Jayant Narlekar (een andere voormalige promovendus aan Hoyle), die speculeerden dat het virus dat het ernstige acute respiratoire syndroom (SARS) veroorzaakt, een buitenaardse oorsprong zou kunnen hebben.

Hier is een vertaling van het begin van deze brief:

” mijn Heer,

We ontdekten grote hoeveelheden levensvatbare micro-organismen in stratosferische luchtmonsters op een hoogte van 41 kilometer.

We verzamelden monsters in speciaal ontworpen steriele cryogene samplers die werden vervoerd aan boord van een ballon die werd losgelatenIndian Space Research Organization / Tata Institute Balloon Facility in Hyderabad, India op 21 januari 2001. Hoewel het teruggewonnen biomateriaal veel micro-organismen bevatte, zoals beoordeeld door standaard microbiologische tests, waren we in staat om slechts twee soorten te kweken; Beide zijn vergelijkbaar met bekende terrestrische soorten.

Onze bevindingen ondersteunen het idee dat, in darwinistische zin, microbieel materiaal dat uit de ruimte valt sterk geëvolueerd is, met een evolutionaire geschiedenis die nauw verband houdt met het leven op aarde. We schatten dat er elke dag 1 ton bacterieel materiaal vanuit de ruimte op de aarde valt, wat neerkomt op ongeveer 10¹⁹ bacteriën, of 20.000 bacteriën per vierkante meter aardoppervlak. De meeste van deze stoffen dragen gewoon bij aan de niet-cultiveerbare of niet-cultiveerbare microbiële flora op aarde. »

Laten we dat meteen definiëren scalpel Drie brieven van andere onderzoekers die deze interpretatie van de gegevens weerlegden, werden al snel gepubliceerd.

Maar wat de exobiologiewereld nu ondergronds lijkt te bewegen, is dat een team van onderzoekers er, na RNA-regels, in is geslaagd om RNA van het SARS-CoV-2-coronavirus te detecteren…