Los de zeesterkoppuzzel op

De onderzoekers stellen meteen de vraag: als je een hoed of hoed op een zeester zou moeten zetten, waar zou je die dan zetten? Dat is moeilijk te zeggen, omdat de meeste organismen bilateraal en symmetrisch zijn ontworpen, met een hoofd, romp, benen of poten die in paren lopen en soms een staart. Maar zo zijn zeesterren niet. Het volgt een vijfhoekig model, dat wil zeggen met vijf takken. Waar zijn het hoofd, de armen en de romp? Eindelijk konden Amerikaanse onderzoekers onder leiding van de Fransman Laurent Fourmery het mysterie blootleggen.

Dit vereist het gebruik van zeer moderne technologieën. Biologen sneden de takken van zeesterren eerst in kleine reepjes, waarbij ze vaststelden dat ze terug zouden groeien. Met deze tips gebruikten ze hightech moleculaire en genetische technieken om de structuur van het dier te begrijpen. Zo konden ze een 3D-genetische atlas van zeesterren maken.

Een nieuw stukje van de evolutiepuzzel

De eerste verrassing is dat zeesterren geen slurf hebben. Wat het hoofd betreft, het is niet één hoofd, maar eerder meerdere hoofden, verdeeld over het dier. De zeester heeft in het midden van elke tak een soort kop, en ook nog eens een kop in het midden.

Als het mysterie is opgelost, wat heeft het dan voor zin om het te weten? Onderzoek richt zich meestal op groepen dieren die op ons lijken. Maar volgens mijn auteurs deze studieDoor ons te concentreren op wat bekend is, is de kans kleiner dat we iets nieuws leren. Zeesterren hebben een voordeel: we weten bijna niets over hen, noch hun evolutie, noch hun rol in de evolutie van soorten. Laurent Formaire concludeert: “Hier hebben we nu een nieuw stukje van de puzzel over de evolutionaire boom.”