Meteorieten onthullen de verborgen geschiedenis van het zonnestelsel!

Ons zonnestelsel werd ongeveer 4,6 miljard jaar geleden gevormd. Aanvankelijk was de jonge zon omgeven door een enorme schijf van materiaal, de protoplanetaire schijf. Over een paar miljoen jaar begint het materiaal in de schijf voor het eerst samen te komen en planetesimalen (planeten) te vormen. Embryo'sEmbryo's planeten), en vervolgens hele planeten. De samenstelling van het jonge zonnestelsel was toen heel anders dan nu: volgens het model dat het meest wordt aanvaard onder planetaire wetenschappers, GasreuzenplanetenGasreuzenplaneten (Jupiter, SaturnusSaturnus, UranusUranus En NeptunusNeptunus) Ze waren veel dichter bij de zon dan nu!

Meteorieten om de geschiedenis van het zonnestelsel te traceren

Als dit model, bekend als het ‘Beautiful Model’, plausibel lijkt voor de meeste planetaire wetenschappers, weten we niet precies wanneer deze migraties plaatsvonden. Deze vraag lijkt op het eerste gezicht misschien een bijkomstigheid, maar wetenschappers hechten er groot belang aan: door zwaartekrachtinteracties tussen verschillende planetaire lichamen veroorzaakten deze migraties in feite belangrijke bewegingen in verschillende delen van het zonnestelsel, waarbij met name veel planetesimalen naar hen toe werden gebracht. Het binnenste gebied van het zonnestelsel (waar onder andere de aarde zich bevindt).

De effecten van deze migraties zijn algemeen bekend, zoals blijkt uit de talrijke kraters op het aardoppervlak maanmaan Het wordt veroorzaakt door wat wetenschappers het Late Grote Bombardement noemen. Volgens verschillende hypothesen kan deze enorme aanvoer van planetesimalen naar het binnenste deel van het zonnestelsel grote hoeveelheden vluchtige elementen naar de aarde hebben gebracht, waaronder water, essentieel voor het leven zoals wij dat kennen.

Ongeveer 4 miljard jaar geleden drong een golf van asteroïden het binnenste zonnestelsel binnen tijdens een periode die het Late Grote Bombardement wordt genoemd en veroorzaakte enorme botsingen met de maan, maar ook met de aardse planeten in het binnenste zonnestelsel, zoals Mercurius, Venus, de aarde, en Aarde. Mars. © Massachusetts Instituut voor Technologie

Het blijft echter uiterst moeilijk om de geschiedenis van het zonnestelsel over meerdere miljarden jaren te traceren. Om hun theorieën op te bouwen, voerden de wetenschappers simulaties uit om de combinaties van processen te begrijpen die tot hun huidige vorming zouden kunnen leiden. Om de dynamische geschiedenis van het zonnestelsel beter te begrijpen, probeerde een team van wetenschappers observaties, simulaties en studies te combineren MeteorietenMeteorieten. Ze presenteren hun resultaten in het tijdschrift wetenschap.

Ze concentreerden zich op een type meteoriet met een samenstelling die sterk lijkt op die van de aarde, namelijk… ChondrietChondriet Enstatiet. Chondrieten behoren tot de meest primitieve meteorieten, en deze gelijkenis in samenstelling suggereert dat enstatiet-chondrieten waarschijnlijk in de buurt van de aarde zijn gevormd. Dit wordt gedaan door spectroscopisch onderzoek uit te voeren met behulp van TelescopenTelescopen Op aarde hebben wetenschappers deze meteorieten gekoppeld aan hun bron: een familie van fragmenten in de asteroïdengordel die bekend staat als asteroïden, waarvan de grootste leden asteroïden zijn.asteroïdeasteroïde (161) Athor. Volgens het team is dit gezin waarschijnlijk voortgekomen uit een catastrofale botsing, waarbij het lichaam van de ouders in verschillende fragmenten werd vernietigd, waarvan wordt aangenomen dat Athor de grootste (161) is. Volgens deze gegevens werd het oorspronkelijke lichaam van deze familie aanvankelijk gevormd in de buurt van de aarde… voordat het terechtkwam in… asteroïdengordelasteroïdengordeltussen BanenBanen Mars en JupiterJupiter.

Planetaire migraties zijn de belangrijkste factoren?

Om uit te leggen hoe Athor in de asteroïdengordel terechtkwam, testten wetenschappers verschillende scenario’s met behulp van simulaties. Ze zeggen dat de meest waarschijnlijke verklaring is dat de migratie van Athor te wijten was aan de zwaartekrachtinstabiliteit die de reuzenplaneten naar hun huidige banen bracht. Analyse van meteorieten heeft aangetoond dat dit proces pas 60 miljoen jaar na de vorming van het zonnestelsel plaatsvond. Eerdere studies van asteroïden in de omgeving van Jupiter hebben geconcludeerd dat dezelfde zwaartekrachtinstabiliteit 100 miljoen jaar vóór de geboorte van het zonnestelsel moet hebben plaatsgevonden. Conclusie: De migratie van gigantische gasplaneten begon tussen 60 en 100 miljoen jaar na de geboorte van het zonnestelsel!

Deze conclusie lijkt in overeenstemming te zijn met een aantal waarnemingen: volgens de meest algemeen aanvaarde modellen is de maan waarschijnlijk in deze periode gevormd uit puin dat het gevolg was van de botsing tussen de jonge aarde en een planeet ter grootte van Mars, ook wel bekend als Mars. De ADe A. Bepaal nauwkeurig de periode van instabiliteit BanenBanen Het zou belangrijke implicaties kunnen hebben, vooral om te bepalen wanneer bepaalde kenmerken van het zonnestelsel zich ontwikkelden.

Afhankelijk van de hypothesen geven sommige wetenschappers aan dat de aanwezigheid van de maan een grote rol heeft gespeeld bij het ontstaan ​​van leven op aarde. Anderen zijn geneigd te geloven dat het grootste deel van het water in de oceanen van de aarde tijdens de ijstijd werd aangevoerd Groot laat bombardementGroot laat bombardement. Dus misschien zou het ontstaan ​​van leven op aarde niet mogelijk zijn geweest zonder de migratie van gigantische planeten?