Monniksrob, die in de oudheid is omgekomen

DeMensen zijn geweldige roofdieren, en dit hoeft niet langer bewezen te worden. De zesde massa-extinctie, voor onze ogen, getuigt van wat onze manier van leven andere soorten toebrengt. hoewel Sabines Het Antropoceen wachtte niet om zijn gruwelijke missie uit te voeren. Wetenschappers hebben dit aangetoond: ongeveer 14.000 jaar geleden hebben onze voorouders, die net in Noord-Amerika waren aangekomen, wolharige mammoeten en wilde paarden uitgeroeid. Aan de andere kant van het halfrond, dit keer 40.000 jaar geleden, deden ze hetzelfde met de ongeveer vijftig soorten buideldieren en gigantische monotremes die in Australië leefden.

Het lot van de Middellandse Zeerob was minder nijpend. De Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) heeft de soort zelfs verwijderd uit de categorie “ernstig bedreigd”, na verschillende sprongen die zijn geregistreerd in de Atlantische Oceaan en het oostelijke Middellandse Zeegebied. Echter: met minder dan 500 volwassenen op de lijst en soms geïsoleerde populaties, blijft de haai “met uitsterven bedreigd”. Met andere woorden, in een zeer fragiele situatie. Ongetwijfeld moet hier worden opgemerkt dat monniksrobben, zo genoemd vanwege hun neiging om solitair en in grotten te leven, niet moeten worden verward met grijze zeehonden, gewone zeehonden en andere koude diepe zeeën – inclusief Bretagne en de Somme. Het zwemt in warm water, met een ondersoort die Hawaïaans is en een andere in een paar zakken van de Big Blue. Maar in het verleden waren ze overal, van de Zwarte Zee tot de Noord-Atlantische OceaanPhilip Joubert, een research fellow bij het Institute for Research and Development (IRD), dringt erop aan. We wilden weten hoe we daar kwamen. »

Gaat door een genetische zeef

Om dit onderzoek uit te voeren, stelden hij en collega Jordi Salmona, ook een onderzoeker bij het Laboratorium voor Evolutie en Biodiversiteit (gehecht aan het IRD, Toulouse), een internationaal team samen om een ​​groot monster door een genetische zeef te halen. Hiervoor konden ze gebruik maken van 20 weefsels van oude dieren (tot 1830) en 314 autopsies die werden uitgevoerd tussen 1989 en 2020. De resultaten werden op 31 augustus gepubliceerd in de Journal of the Royal Society, B. actiesEn de Ze verheffen zichzelf.

Biologen vonden in de tags enkele veldnotities: Er zijn eigenlijk drie verschillende populaties, één in het oostelijke Middellandse Zeegebied, Griekenland, Turkije en Cyprus; Nog een uit de Westelijke Sahara. Derde op Madeira », zegt Jordi Salmona. De vierde, die zich in de westelijke Middellandse Zee bevond, is mogelijk uitgestorven. Deze groepen getuigen onderling van genetische continuïteit, “Maar ook voor elk een zeer lage diversiteit”Onderzoeker vervolgt. Op Madeira presenteren twintig volwassenen een “Verontrustende inteelt”.

Je hebt nog 34,05% van dit artikel om te lezen. Het volgende is alleen voor abonnees.