NEDERLAND: Een schilderij zoals het was in de tijd van Vermeer dankzij een eeuwenoude molen

Al 42 jaar lang speurt de Nederlander elke ochtend de lucht af, past de zeilen aan de kracht van de wind aan voordat hij de remmen loslaat en de gigantische wieken van zijn eeuwenoude molen manoeuvreert.

“De Cat” is de laatste windmolen ter wereld die windkracht gebruikt om rotsen in verfpigmenten te veranderen, zoals bijna 400 jaar geleden gebeurde.

Aangedreven door een systeem van houten tandwielen, touwen en katrollen, vermalen twee enorme molenstenen van in totaal tien ton urenlang een verscheidenheid aan harde rotsen tot kleurrijk stof.

Hoewel hij het meeste maalwerk aan zijn zoon Robert overlaat, heeft de 73-jarige nog steeds het slanke figuur en charisma van een Nederlandse molenaar, met zijn blauwe werkmansjasje bestrooid met pigment, een vissershoed en een pijp in zijn mond. .

“Ik hou niet van schilderen, maar ik ben geobsedeerd door pigmenten”, legt ze uit.

“De Cat” (Frans voor kat), gelegen in het pittoreske maar zeer toeristische dorpje Janse Schans, ten noorden van Amsterdam, begon in 1646 stenen in pigmenten te veranderen, legt hij uit.

De oorspronkelijke molen brandde in 1782 af en werd verschillende keren herbouwd en herbestemd voor verschillende doeleinden voordat hij in 1960 door de eeuwen heen zijn taken voor het breken van rotsen hervatte.

Sinds 1981 is dhr. Kempenaar verhuurt “T Cat” aan een plaatselijke molenvereniging voor zijn pigmentproductiebedrijf, dat jaarlijks duizenden kopers trekt.

Experts zeggen dat de plant de laatste schakel is naar de oorspronkelijke methode om verf te maken voordat deze in de jaren 1850 werd geïndustrialiseerd.

– “Blauwe Koning” –

“Hier hebben we de koning van het blauw. Het is een halve diamant uit Chili of Afghanistan”, zegt Kempenaar, wijzend op een blok opvallend blauw.

“Het is lapis lazuli gebruikt door Johannes Vermeer”, voegt hij eraan toe.

Tientallen andere pigmenten die door “de kat” zijn geplet, liggen netjes op de planken: verona groene aarde, donkere cipres omber of karmijnrood, een kleurstof die afkomstig is van het pletten van vrouwelijke cochenille van de Canarische Eilanden. .

“We malen hier op een oeroude manier pigmenten. Daarom kopen mensen van over de hele wereld bij ons. Uniek”, zegt Kempnaar.

Veel Nederlandse meesters produceerden hun beroemdste werken tijdens de Nederlandse Gouden Eeuw in de 17e eeuw.

Veel van de pigmenten die ze gebruikten, kwamen uit de destijds verspreide “verfmolens” over het Nederlandse landschap.

Onder hen is de kostbare lapis lazuli, die werd gebruikt om de ultramarijnverf te maken waarmee Vermeer het pantser van “The Milkmaid” kleurde.

– “Terug in de tijd” –

In het Rijksmuseum maakte tekendocent Peter Belkmans minutieus een pasta van lapis lazuli-pigmenten met lijnolie om ultramarijnblauwe verf te maken.

In de Dekkenskool (tekenschool) van het Amsterdam Museum hebben amateurs en kunstenaars dankzij de “Cat” pigmenten nog steeds de mogelijkheid om te leren schilderen in de tijd van de grote Hollandse meesters.

“We geven mensen de kans om op tijd te gaan”, zei dhr. Belkmans vertelde AFP.

De Nederlander maalde echter zijn eigen pigment in een grote ijzeren vijzel in zijn werkplaats, waarbij hij een goedkoper pigment genaamd “smalt” gebruikte als vervanging voor de kostbare en dure lapis lazuli-pigmenten.

Maar de kenner meent dat het door Vermeer gebruikte pigment vrijwel geheel in een windmolen is gemalen.

En hij merkt op dat “blauw vaak het laatste onderdeel is van een schilderij in opdracht. De kunstenaar voegt het pas toe nadat hij volledig is betaald.”