Nieuw archeologisch bewijs werpt licht op het dieet van onze voorouders

Wij mensen kunnen niet anders dan ermee spelen voedsel Hele boeken zijn op duizend-en-een manieren geschreven Kook de aardappelen. De restaurantindustrie is ontstaan ​​uit onze liefde voor nieuwe en interessante smaken in eten.

Analyse door mijn team Een van de oudste verkoolde voedselresten die ooit zijn ontdekt, toont aan dat het op smaak brengen van je diner een menselijke gewoonte is die minstens 70.000 jaar teruggaat.

Je kunt je heel goed voorstellen dat onze voorouders rauwe ingrediënten met hun handen openscheurden of vlees roosterden boven een vuur, volgens stereotypen die ingebakken zitten in onze collectieve voorstellingen.

Pittige en bittere kruiden

Maar onze nieuwe studie toont dat dieet aan Neanderthalers en de homo sapiens Het was complex, met verschillende bereidingsfasen, en ze deden hun uiterste best om hun gerechten op smaak te brengen en planten met bittere en scherpe smaken te gebruiken.

Deze mate van culinaire verfijning is nog niet eerder gedocumenteerd jagers De Paleolithicum.

Voorafgaand aan onze studie waren de oudst bekende plantenvoedselresten afkomstig uit Zuidwest-Azië. ze kwamen uit Jagers-verzamelaars website 14.400 jaar oude Jordaan, ontdekt in 2018.

We onderzochten voedselresten van twee laat-paleolithische vindplaatsen, die bijna 60.000 jaar beslaan, om de voeding van vroege jagers-verzamelaars te bestuderen. Ons bewijs is gebaseerd op fragmenten van bereid vegetarisch voedsel (stukjes verbrand brood, flatbread en stukjes pap) gevonden in twee grotten.

Met het blote oog of onder een microscoop met laag vermogen zien ze eruit als kruimels of verkoolde stukjes voedsel, met fragmenten van zaden. Maar met de krachtige scanning-elektronenmicroscoop konden we de details van plantencellen in kaart brengen.

Prehistorische “leiders”.

We vonden er verkoolde stukjes voedsel in Franchetti-grot (Egeïsche zee, Griekenland) van ongeveer 13.000 tot 11.500 jaar geleden. Daar ontdekten we een deel van een fijngemalen voedsel dat zou kunnen zijn broodof een mengsel of een soort pap, maar ook voeding rijk aan peulvruchtenzaden en grof gemalen.

In de Shanidar-grot (Zagros, Iraaks Koerdistan), geassocieerd met vroegmoderne mens Ongeveer 40.000 jaar geleden en Neanderthalers ongeveer 70.000 jaar geledenWe vonden ook delen van oude voedingsmiddelen. Deze omvatten wilde mosterd en patam (wilde pistachenoten) gemengd met het eten.

We hebben zaden ontdekt van wild gras vermengd met peulvruchten in de verkoolde overblijfselen van Neanderthalerlagen. Eerdere studies in Shanidar vonden sporen van wilde graszaden in Tandsteen van de tanden Van een Neanderthaler.

Op beide locaties vonden we vaak geplette of gemalen zaden van peulvruchten, zoals bittere wikke (Vicia ervilia), kikkererwten (Lathyrus spp) en wilde erwten (Pisum spp). mensen die hierin woonden Grotten Zaden worden toegevoegd aan een mengsel dat is verwarmd met water tijdens het malen, pletten of pletten van de geweekte zaden.

De meeste melanges van wilde peulvruchten hebben een bittere smaak. In de Moderne keukenDeze peulvruchten worden vaak geweekt, verwarmd en gepeld (waarbij de zaadvacht wordt verwijderd) om bitterheid en gifstoffen te verminderen.

De oude overblijfselen die we hebben gevonden, geven aan dat mensen dit al tienduizenden jaren doen. Maar het feit dat de zaadvliezen niet volledig werden verwijderd, geeft aan dat deze mensen iets van hun bittere smaak wilden behouden.

Wat eerdere onderzoeken hebben aangetoond

De aanwezigheid van wilde mosterd, met zijn uitgesproken kruidige smaak, is een Goed gedocumenteerde kruiden In de keramische periode (begin van het dorpsleven in Zuidwest-Azië, 8500 v. Chr.) en L.A Latere neolithische vindplaatsen in de richting.

Planten zoals wilde amandelen (bitter), de pistachebundel (rijk aan tannine en vet) en wilde vruchten (scherp, soms zuur en soms rijk aan tannine) zijn alomtegenwoordig in plantenresten van Zuidwest-Azië en Europa tijdens Boven-Paleolithicum (40.000 tot 10.000 jaar geleden).

De opname ervan in gerechten op basis van kruiden, knollen, vlees en vis zou een speciale smaak aan de maaltijd hebben gegeven. Deze planten worden dus al tienduizenden jaren geconsumeerd in gebieden die duizenden kilometers van elkaar verwijderd zijn. Deze gerechten zouden de oorsprong kunnen zijn van menselijke culinaire praktijken.

Van de planten die in deze periode zijn gevonden, lijdt het geen twijfel dat het dieet van Neanderthalers en vroegmoderne mensen een grote verscheidenheid aan planten omvatte.

Tandheelkundig bewijs (en instrumenten)

Eerdere studies hebben voedselresten gevonden die vastzitten in het tandsteen van Neanderthalers in Europa en Zuidwest-Azië, wat aangeeft dat ze kruiden en knollen zoals wilde gerst kookten en aten. Medicinale planten. De verkoolde resten van planten lijken te zijn samengeklonterd peulvruchten en tandwielen.

Plantenresten gevonden in Europese verpletterende of verpletterende gereedschappen van het Boven-Paleolithicum geven aan dat vroegmoderne mensen verpletterden en Poort Wilde graszaden.

Overblijfselen van een vindplaats uit het Boven-Paleolithicum in de Pontische Trap, Oost-Europa, laten zien dat mensen in de oudheid de knollen schilden voordat ze ze aten. Archeologisch bewijs uit Zuid-Afrika 100.000 jaar geleden geeft aan dat Homo sapiens de geplette zaden van wilde kruiden gebruikte.

Of Neanderthalers en vroegmoderne mensen planten aten, wordt niet consistent aangetoond in stabiele isotopengegevens van skelettendie ons vertelt over de belangrijkste eiwitbronnen in het dieet gedurende iemands leven.

Recente studies geven aan dat de Neanderthalers van Europa hooggeplaatste carnivoren waren. Andere studies tonen aan dat Homo sapiens een meer gevarieerd dieet had dan Neanderthalers, met een groter aandeel van de planten.

Maar we zijn er zeker van dat dit bewijs van enige verfijning in voedselbereiding en het zoeken naar smaak het startpunt is voor vele ontdekkingen over de eerste vindplaatsen van jagers-verzamelaars in de regio.