Nieuw-Zeeland verslaat Argentinië en bereikt de finale

Een demonstratie van meesterschap. Nieuw-Zeeland, de favoriet in de eerste halve finale, nam op vrijdag 20 oktober de controle over de wedstrijd over, versloeg Argentinië (44-6) en bereikte de vijfde WK-finale in zijn geschiedenis. De All Blacks, die tijdens de eerste tien minuten last hadden van de agressie van de Puma’s, namen geleidelijk de controle over de wedstrijd over en passeerden drie pogingen in de eerste helft, voordat ze hun overwinning in de tweede helft consolideerden. Zij gaan op 28 oktober proberen hun vierde wereldtitel te veroveren tegen Zuid-Afrika of Engeland.

Onder toeziend oog van Nieuw-Zeelandse legendes Richie McCaw en Sonny Bill Williams, en in het Stade de France met een timide sfeer vergeleken met de wedstrijd tussen de Franse en Zuid-Afrikaanse zwaargewichten, bevestigden de Men in Black dat zij opnieuw de vogelverschrikker waren die niemand wilde onder ogen zien. Het werd gestimuleerd door de terugkeer van de explosieve vleugelspeler Mark Tilia en een ambtstermijnDe formidabele Sam Whitelock, de All Black-speler met de meeste limieten aller tijden (152 caps), de Blacks walgden de Argentijnen de hele wedstrijd.

Argentinië werd zeer snel overweldigd

Hij was echter vanaf het begin agressief en de fans – die vaker Lionel Messi-truien droegen dan Puma’s – maakten hem luidruchtig voordat ze kalmeerden na de eerste twee pogingen van de All Blacks door Will Jordan (11e) en Jordie Barrett (17e), gekozen Speler van het jaar. In de wereld. De wedstrijd De Argentijnen hadden langzamerhand last van de golf van Nieuw-Zeeland. Gedomineerd door de aanvallers, vaak gestraft in de aanval en verhinderd door de zeer goede terugtrekking van de Zwarten in de verdediging, moesten de Puma’s zich overgeven aan een team vol zekerheid en sereniteit in zijn fundamenten. In totaal kreeg hij zeven doelpunten tegen en scoorde geen daarvan.

De zwoele temperatuur in Parijs en het Franse volkslied aan het begin van de wedstrijd waren niet genoeg om het slaperige stadion op te warmen, ongetwijfeld nog steeds onder invloed van de ontmoedigende nederlaag in de kwartfinale van de Blues. De indruk bestond dat we getuige waren van een rugbyvertoning van een team dat nu vertrouwen had in zijn kracht en geen echte zwakte in zijn spel leek te vertonen.

De All Blacks zijn één stap verwijderd van een vierde kroon

Pocket-helft Aaron Smith (1.71m) ging zelfs vroeg in de tweede helft een poging wagen, waarbij hij tussen de Argentijnen slingerde en de levendigheid van de Nieuw-Zeelanders (42e) niet kon beheersen. Opener Richie Monga, nog steeds een starter voor zijn ploeg in de wedstrijd en aan de voet, voegde een paar minuten later (49e minuut) de killer try toe om de Puma’s buiten bereik te brengen (34-6). Winger Will Jordan scoorde zijn hattrick om de score te verhogen. Met in totaal acht pogingen evenaarde hij het record voor het aantal gescoorde pogingen in één editie, dat op naam stond van landgenoten Jonah Lomu (1999) en Julian Savea (2015), vergezeld van de Zuid-Afrikaanse Brian Habana (2007).

Na vanaf het begin verslagen te zijn door Frankrijk, is Nieuw-Zeeland sindsdien in een stroomversnelling gekomen, afwisselend met vernedering (71-3 vs. Namibië, 96-17 vs. Italië, 73-0 vs. Uruguay) en een nipte overwinning (tegen Ierland). en dus een blijk van kracht. Het Argentijnse nationale team kon het gat opmerken dat het nog steeds scheidt van het voor de eerste keer bereiken van de WK-finale. Na 2007 en 2015 stopt het voor de derde keer in zijn geschiedenis in dit stadium. In de finale zullen de All Blacks het opnemen tegen Engeland, dat ze nog nooit voor de titel hebben ontmoet, of tegen Zuid-Afrika, hun boosdoener in 1995, dat zal strijden om een ​​vierde wereldtitel, iets wat geen enkel team ooit heeft bereikt.