Onder het Antarctische ijs is het water tot nu toe onbekend gebleven

Aarde, onze blauwe planeet. Dit beeld, ontstaan ​​uit de eerste satellietbeelden, weerspiegelt een bekend feit: oceanen bedekken 71% van het aardoppervlak. Maar misschien moeten we het hebben over een “waterplaneet” omdat dit molecuul, in de oorsprong van het leven op aarde, ons ecosysteem kenmerkt: zoet, zout, vast, vloeibaar, gasvormig … Een Amerikaans team heeft zojuist een hoofdstuk toegevoegd aan dit geweldige aquatisch landschap. donderdag 5 mei in het tijdschrift Wetenschap, onthult het dat zich onder het ijs van Antarctica een ongelooflijke hoeveelheid water verbergt die tot nu toe volledig onbekend was. In een tijd van klimaatverandering en zorgen rond de ijskaap, zou dit evolutiemodellen op lange termijn kunnen veranderen.

Tot nu toe leek de organisatie van de lagen van Antarctica vrij duidelijk. Het ijs op de top was honderden meters dik. Dit verse, stevige water rustte op een onregelmatige sedimentaire laag met zijn ondiepe (minder dan 10 m) meren en kanalen, een drainagenetwerk en een extra dunne laag met water vastgehouden sediment waarop de ijskap kon schuiven. ‘Een hydrologisch systeem dat we heel goed kennen’, vat Fabian Gillette Cholet samen, een CNRS-onderzoeker aan het Institute of Environmental Geosciences, in Grenoble. De sedimenten bezonken zich en hechtten zich aan de diepe rotsen om gesteente te vormen. “We vermoedden dat water sediment zou binnendringen, maar niemand bestudeerde het echt”IJswereld gaat door.

Dit is precies wat een Amerikaans team deed. Ze maakte een expeditie naar de Whillans Ice Stream, een gebied in West-Antarctica op 700 kilometer van de Zuidpool. De diepe kernen registreerden daar veelbelovende sporen van water. Wetenschappers hebben hun tools gepubliceerd. Niet de klassieke technieken die, niets meer dan satellietbeelden, een diepe duik in het ijs niet toestaan. Hun onderzoeksmethode beantwoordt aan de mooie naam magnetische beeldvorming. Chloe Gustafson, van de University of California, San Diego (UCSD) Scripps Institute, details: “Dit bestaat uit een diepgaande analyse van elektromagnetische velden die worden gegenereerd door de zon, maar ook door de aarde. IJs, sediment, gesteente, zoet water of zout water hebben verschillende vingerafdrukken. Het lijkt een beetje op het maken van een MRI van de aarde. Maar dat betekent zes weken meten. zwaar, met vier personen, kamperen in koude en intense handenarbeid, mijn handen dragen nog steeds sporen.”

Je hebt nog 39,77% van dit artikel om te lezen. Het volgende is alleen voor abonnees.