Ongecontroleerd vallen van raketten: hoog risico op dodelijk ongeval

Zijn waanzinnige val veroorzaakte een staat van spanning in de hele wereld: in mei 2021, Het hoofdpodium van de Chinese Long March 5B-raket ging rechtstreeks naar de aardeVolle snelheid zonder te anticiperen op de plaats van impact. Ze eindigde uiteindelijk haar race in de Indische Oceaan, voor de Malediven, zonder schade aan te richten. geïsoleerd geval? Niet correct. Een jaar geleden stortte puin van een soortgelijk pakket neer in Ivoorkust, met schade aan gebouwen tot gevolg. In 2018 was het Chinees ruimtestation Tiangong-1 zonk willekeurig in de Stille Oceaan ; Al in 2016 vernietigde het podium van een SpaceX-raket een dierencontainer in Indonesië, zonder de gastheren te verwonden. Als er nog geen menselijke tragedie is opgetekend, wat zijn dan de risico’s van “de hemel die op iemands hoofd valt”? Onderzoekers van Canadese universiteiten haalden de rekenmachine tevoorschijn… en het resultaat is verre van nul.

Michael Byers en collega’s van de University of British Columbia analyseerden gegevens van de afgelopen 30 jaar. In deze periode werden meer dan 1.500 raketobjecten geabsorbeerd, waarvan 70% volgens hun schattingen onbeheersbaar was. “Wanneer intacte fasen terugkeren naar de aarde, ontsnapt een aanzienlijk deel van hun massa aan de hitte van de atmosferische terugkeer als puin. Veel van de overgebleven stukken zijn potentieel dodelijk en vormen ernstige risico’s voor land-, zee- en vliegtuigpassagiers”, waarschuwt hun artikel in natuurlijke astronomie. In de periode 1992-2022 was de kans dat een rakettip ten minste één slachtoffer zou veroorzaken 14%. “Hoewel een dergelijke gebeurtenis niet heeft plaatsgevonden, of in ieder geval niet is gemeld, blijkt uit rapporten dat de betrokken risico’s verre van nalatig waren.”

Zuidelijke landen zijn kwetsbaarder

Gezien het toenemende aantal raketlanceringen neemt het risico toe: alleen al in het volgende decennium wordt de kans op een dodelijk ongeval geschat op 10%! Maar puin dat bestand is tegen de atmosfeer kan erg groot zijn, maar ook erg klein. Aaron Pooley, co-auteur van de studie, benadrukt dat: “Er moet rekening worden gehouden met stuiteren, net als een ’typische lengte van een persoon’. Om ondanks de verschillen hun berekeningen te maken, hebben de onderzoekers een gemiddelde gemaakt om het gevaar in te schatten. zone op de grond waar het dodelijke puin zich zou verspreiden: het zou 10 vierkante meter zijn.”

We zullen echter niet allemaal gelijk zijn in het aangezicht van dit gevaar. Terwijl raketten worden gelanceerd door een handvol economisch machtige landen, zullen de landen van het Zuiden het meest worden blootgesteld. In feite zal de kans dat raketten landen op de breedtegraden van Dhaka, Jakarta of Lagos drie keer zo groot zijn als in New York, Moskou of Peking. Deze ongelijkheid kan worden verklaard door het feit dat ongecontroleerde terugkeer vaak wordt geassocieerd met lanceringen naar banen die domineren nabij de evenaar.

De auteurs van het onderzoek drongen er bij ruimtespelers op aan te stoppen met het spelen van Russisch roulette en roepen op tot multilaterale overeenkomsten: “We stellen dat recente verbeteringen in technologie en missieontwerp de meeste onbewaakte terugkeer overbodig maken, maar staten en bedrijven (die verantwoordelijk zijn voor deze lanceringen) aarzelen om rekening te houden met de hogere kosten die ermee gemoeid zijn, “moeten nationale regeringen waarvan de bevolking gevaar loopt, eisen dat grote ruimtelanden samenwerken om de gecontroleerde terugkeer van raketten af ​​te dwingen.”