Van Nederland naar Haute-Pyrenees, een andere reis voor de burgemeester van Buissons

Het vertalen van juridische teksten vanuit het Nederlands naar het Moliere komt niet vaak voor!

“Mijn eerste contact met Nederland dateert uit 1990, als onderdeel van een Erasmusuitwisseling, toen ik student was in Poitiers, ook bekend om zijn textielindustrie. Ik keerde terug naar Amsterdam van 2002 tot 2007, totdat er een baan werd aangeboden. Mijn eerste vrouw, die predikant was in een gereformeerde kerk.

Bij deze gelegenheid begon ik te werken in de bibliotheek van het Vredespaleis (zetel van het Internationaal Gerechtshof, noot van de redactie), het best gedocumenteerde werk over internationaal recht. Het is een kwestie van boeken en tijdschriften catalogiseren: om te denken dat we het hebben gedaan met negencijferige codes en dat laatste: een heel tijdperk!

Blijf je daar niet?

Ik koos ervoor om me bij mijn nieuwe vrouw te voegen, die verpleegster is bij de provincieraad. […] Dit heeft mij er niet van weerhouden om freelance vertalingen te blijven doen voor het Europese Hof van Justitie in Luxemburg.

Ben je weer in Nederland?

Eén keer maar: voor covid, om te worden beëdigd bij een rechtbank in Den Haag.

Welke herinneringen heeft u aan Nederland?

Ik waardeer de verzoenende geest, terwijl we in Frankrijk de confrontatie verkiezen. Laten we aannemen dat ons land een republiek is, een monarchie, terwijl men van het hunne een egalitaire monarchie zou kunnen zeggen.

Op een subtieler niveau is hun eten niet erg populair, zelfs als het de neiging heeft om te verbeteren.

Tot slot wil ik tot slot zeggen dat het noorden zeer weinig bekend is. Hoewel ik dol ben op mediterrane landen – vooral Italië – ontdekte ik dat regen in Nederland niet noodzakelijkerwijs gelijk staat aan slecht weer.

Dus: binnenkort een dubbel met Nederland?

(Lacht.) Dat staat niet echt op de agenda…