Volgens de berekeningen van deze natuurkundige leven we feitelijk in een computersimulatie

Wat als we slechts poppen waren in een grootschalige simulatie? Dit is in ieder geval wat de natuurkundige denkt te hebben bewezen.

Van The Matrix tot Elon Musk: het idee dat het universum waarin we leven niets meer is dan een enorme samenzwering, een simpele regel code die in een supercomputer is geschreven, is niets nieuws. Ze begint zelfs een plek voor zichzelf te veroveren in de wetenschappelijke gemeenschap, en deze keer denkt iemand dat ze bewijs hebben.

Melvin Fopson is een natuurkundige aan de Universiteit van Portsmouth in Engeland, die de mogelijkheid bestudeert dat het universum een ​​digitale simulatie is. Als dit niet de eerste keer is dat een wetenschapper deze vraag in twijfel trekt, is Melvin Fopson de eerste die zo ver in het proces gaat. Jarenlang formuleerde hij hypothesen ten gunste van het bestaan ​​van een kunstmatige realiteit. En probeer ze te bewijzen.

Zijn wetenschappelijke argumenten zijn een beetje ingewikkeld, maar ze zijn gebaseerd op het idee dat de materie die zich in de wereld ophoopt ‘informatie’ in zich draagt ​​die verfijnd is. In 2019 ging de natuurkundige er in zijn model van uit dat informatie een ‘eindige en meetbare massa heeft omdat deze informatie opslaat’. Deze ontdekking draagt ​​bij aan het reeds bestaande principe dat informatie fysieke massa heeft. Deze formule “Een nieuw principe voor de gelijkwaardigheid van massa- en energie-informatie‘Het vormt volgens hem de basis van het universum. Met dit nieuwe principe bracht Melvin Vopson het idee naar voren dat alle elementaire deeltjes van het universum informatie opslaan op dezelfde manier waarop menselijk DNA informatie opslaat met genomen.

Op basis van deze eerste publicatie stelde hij in 2022 een nieuwe wet voor, genaamd “De tweede wet van informatiedynamiekOf ‘informatica’ die in tegenspraak is met een wet die al door de wetenschappelijke gemeenschap is gevalideerd: Tweede wet van de thermodynamica. Dit “stelt dat de entropie – die de mate van desorganisatie meet – van een systeem constant blijft en met de tijd toeneemt.” Volgens het onderzoek van de natuurkundige “vereist de tweede wet van de informatiedynamiek dat de entropie van informatie constant blijft of in de loop van de tijd afneemt.” Dit betekent concreet en in een taal die voor iedereen en voor de hele wereld toegankelijk is dat er een ‘compensatiemechanisme’ bestaat dat zo werkt dat deze nieuwe wet Het is niet in strijd met de tweede wet van de thermodynamica. Dit ‘dissipatiemechanisme’ zou verklaren waarom informatie zou kunnen worden beschouwd als een nieuwe vorm van materie, die een rol zou spelen bij het stabiliseren van de uitdijing van het universum.

Deze nieuwe wet zou volgens Fopson kunnen leiden tot het eerste bewijs ten gunste van de kunstmatige realiteitshypothese. Volgens hem heeft het universum een ​​digitaal karakter vanwege zijn vermogen om “gegevens te optimaliseren en te comprimeren” en dit kan worden bewezen door de afname van de entropie in informatiesystemen in de loop van de tijd.

Om verder onderzoek te doen lanceerde Melvin Fopson een crowdfundingfonds ter waarde van £195.000 (ongeveer €230.000), dat werd stopgezet voordat het vereiste bedrag voor deze marginaal functionerende wetenschapper was opgehaald. Hij hoopt dat hij op een dag experimenten zal kunnen uitvoeren die gericht zijn op het bewijzen van zijn hypothesen, waardoor hij misschien de vinger kan leggen op wat de verbeelding lijkt van een gekke wetenschapper… of die van de zusjes Wachowski, directeuren van Matrix.