Voor de duizendste keer sinds 1995 kwamen families van verdwenen mensen bijeen om de waarheid te eisen

Al bijna dertig jaar is het beeld niet veranderd: elke zaterdag komen moeders, dochters, broers en zonen van mensen die verdwenen zijn nadat ze in de jaren tachtig en negentig door de politie waren opgepakt, samen, met een foto van hun dierbaren en een rode anjer in de hand. hun handen.

Hun eisen, binnen de groep die bekend staat als ‘Zaterdagmoeders’, zijn niet veranderd. : Zoek uit wat er is gebeurd en beoordeel de verantwoordelijken of ze nog in leven zijn. Hun demonstratie is de oudste in Türkiye en een van de oudste ter wereld. Hij voegde eraan toe: “Deze situatie is een schande voor Türkiyeveroordeelt Farouk Eren, wiens broer Khairuddin geen teken van leven heeft getoond sinds hij in 1980 in politiehechtenis werd genomen. We zoeken naar de graven van onze dierbaren en in plaats daarvan zoeken we er 1 “Duizend weken lang blijft de staat ons vertellen dat niemand in politiehechtenis is verdwenen.”

Sinds 2018 worden bijeenkomsten regelmatig verboden en onderdrukt. Maar Faruk Eren dringt aan : De gevaren van hun dubbele zoektocht, gerechtigheid en waarheid, betreffen niet alleen de families van de verdwenenen.

Hij voegde eraan toe: “Als het land dit verleden niet onder ogen ziet en de waarheid niet erkent, zal Turkije nooit een democratie kennen.”

Maar drie jaar lang zijn deze families die gerechtigheid zoeken, berecht en riskeren ze een gevangenisstraf wegens ‘het overtreden van de protestwet’.