Voorbijgaande ischemische aanval: wat te doen als het een “waarschuwingsslag” wordt genoemd

Volgens de American Heart Association moeten bij een zogenaamde voorbijgaande ischemische aanval controles worden uitgevoerd om een ​​echte beroerte te voorkomen.

Mondmisvorming, zwakte aan één kant van het lichaam, spraakstoornissen. Deze symptomen zijn symptomen van een beroerte, maar niet alleen. Ze komen ook voor tijdens een voorbijgaande ischemische aanval (TIA).

Dit fenomeen, ook wel een “waarschuwingsslag” genoemd, komt overeen met een tijdelijke blokkering van de bloedstroom in de hersenen.

Hoewel een TIA zelf geen schade aanricht, krijgt ongeveer 1 op de 5 binnen 3 maanden een echte ischemische beroerte. De helft van deze ongevallen gebeurt binnen twee dagen. Daarom is het essentieel om deze waarschuwing niet licht op te vatten.

Bepaal de patiënten die naar het ziekenhuis worden overgebracht

Hardik B zegt: “Het is erg moeilijk om een ​​voorbijgaande ischemische aanval te diagnosticeren, omdat patiënten meestal weer normaal functioneren op het moment van consultatie,” zei Dr. Emin van het Yale-New Haven Hospital in Connecticut.

Vanwege de bijbehorende risico’s moet elke patiënt echter verschillende tests ondergaan om te bepalen of ze het risico lopen op een dreigende beroerte en daarom onmiddellijk in het ziekenhuis moeten worden opgenomen.

Hiervoor is de ABCD2-score ontwikkeld door de American Heart Association. Het hangt af van de volgende elementen: leeftijd, bloeddruk, symptomen, duur van de symptomen (meer of minder dan 60 minuten) en de aanwezigheid van diabetes.

Voor patiënten met een hoge score geassocieerd met een hoog risico is profylactische ziekenhuisopname geïndiceerd.

Daarnaast beveelt de American Heart Association aan dat alle patiënten die verdacht worden van een TIA verschillende onderzoeken ondergaan: angiografie van het hoofd en de nek, MRI van de hersenen, bloedglucosescreening, mogelijke infectie, diabetes en cholesterolwaarden. Een raadpleging van een neuroloog wordt ook aanbevolen.

Hardik b. Amin merkte op dat “de systematische integratie van deze zorg het mogelijk zal maken om effectief onderscheid te maken tussen patiënten die in het ziekenhuis worden opgenomen en degenen die thuis kunnen worden gecontroleerd.”