Voorzitter van de Europese Raad, een nutteloze en dure baan – Redactie

Door zijn kandidatuur voor de Europese verkiezingen in juni bekend te maken, kreeg de huidige voorzitter van de Europese Raad felle kritiek van de 27 landen. Maar zijn keuze zou een gelegenheid moeten zijn om een ​​discussie te openen over dit standpunt, waarvan de bevoegdheden volgens de verdragen zo beperkt zijn dat hij zichzelf niet kan opleggen en effectief kan zijn.

Het besluit van Charles Michel, voorzitter van de Europese Raad van staatshoofden en regeringsleiders, om zijn functie elf maanden voor het natuurlijke einde van zijn tweede ambtstermijn van tweeënhalf jaar neer te leggen, is een bliksemschicht van hoe dit standpunt heeft, op zijn zachtst gezegd, noch de houders ervan, noch de lidstaten aangetrokken. Sterker nog, de voormalige Belgische premier maakte afgelopen weekend bekend dat hij tijdens de Europese verkiezingen van volgend jaar juni bovenaan de lijst van de Hervormingsbeweging, zijn familie van herkomst, zal staan.

Zelfs als hij zegt dat hij in functie wil blijven tot hij medio juli wordt beëdigd als lid van het Europees Parlement, nadat zijn verkiezing is bevestigd, is het twijfelachtig of hij dat zal kunnen doen, omdat hij tijdens de verkiezingen zou moeten aftreden. . Verkiezingscampagne in mei, en dan zien we dat hij het werk van de zevenentwintig slecht leidt, terwijl hij er eigenlijk niet zal zijn. Je zou je zelfs kunnen afvragen of hij onmiddellijk moet aftreden, omdat het niet duidelijk is hoe hij zijn positie als neutrale scheidsrechter, wat hij zou moeten zijn, kan handhaven terwijl hij terugkeert naar de arena van de nationale politiek.

Minachting van naties

Charles Michel, de derde houder van deze positie, gecreëerd door het Verdrag van Lissabon uit 2007 (in werking getreden op 1 december 2009), is de eerste