Waarom worden projecties op Covid-golven steeds complexer?

Wetenschap – Het begon begin juni en we kunnen op dinsdag 26 juli zeggen dat de zevende golf van COVID-19 In Frankrijk climax. Aan de kant van positieve gevallen zoals ziekenhuisopname, gaan de indicatoren naar beneden, zoals je kunt zien in tekening hieronder.

Goed nieuws (als de trend doorzet) want dit Piek gerelateerd aan de BA.5 .variabele Het is alleen gelijk aan dat geassocieerd met BA.2, ver verwijderd van de eerste “Omicron-golf”, veroorzaakt door BA.1. Goed nieuws ook want, ook al maakt de situatie in Portugal en Zuid-Afrika het mogelijk om je niet al te veel zorgen te maken, het was de eerste golf dat de Wetenschappelijke Raad (en dus de regering) geen betrouwbaar model had.

Momenteel heeft het Pasteur Instituut ook geen model voor toekomstige golven die ongetwijfeld zullen komen zodra de zomer voorbij is en onze immuniteit langzaam zal afnemen.

Dit verhinderde niet Wetenschappelijke Raad, in haar laatste advies uitgebracht op 19 juli en gedetailleerd in een persconferentie, om te werken aan drie scenario’s voor de herfst. Maar deze paden zijn heel algemeen: de terugkeer van bestaande varianten, een variant die afstamt van Omicron, of erger nog, een heel andere variant en misschien nog gevaarlijker.

Modellen worden te ingewikkeld

Maar waarom heeft de Wetenschappelijke Raad geen verwachtingen meer om voorspellingen te doen? “Deze BA.5-golf was de eerste waarin we geen model hadden, omdat we de afgelopen twee jaar zijn begonnen met eenvoudige modellen, die geleidelijk complexer zijn geworden om de impact van varianten en vaccins op de epidemie te integreren. evenals verminderde immuniteit”, legt Simon Cochems uit, modelleur bij Pasteur Institute en lid van de Wetenschappelijke Raad. “Deze zeer complexe modellen zijn vandaag onzeker.”

Projecties maken op Covid-19-curven (Meer details in dit interview met Simon Cauchemez uit 2020) worden hypothesen geformuleerd over het virus (omvang van de besmetting, duur van de besmetting, ernst, enz.), en over de doelpopulatie (aantal besmette personen, aantal risicocontacten, leeftijd, enz.).

Aan het begin van de pandemie waren de dingen (helaas) eenvoudig: bijna iedereen kon Covid-19 oplopen. Zelfs na de eerste golf, die slechts 5% van de bevolking trof. Er waren maar twee manieren om de top te bereiken. Ofwel laat het virus zich verspreiden totdat er niet genoeg mensen zijn om te infecteren (waardoor tien- of zelfs honderdduizenden mensen sterven). Ofwel neem je maatregelen die onze kwetsbare contacten beperken om de overdrachtsketens van het coronavirus te doorbreken.

Maar sindsdien zijn de dingen op veel manieren geëvolueerd. Ten eerste dankzij vaccins, die ons een zeer goede bescherming hebben geboden tegen gevaarlijke vormen en, op een lichtere manier, tegen infectie. Er waren ook varianten om in de modellen te verwerken. Heeft deze nieuwe reeks mutaties het virus besmettelijker gemaakt? minder heftig? Ontsnap je aan het vaccin? Voor een eerdere infectie?

“We weten heel weinig over kruisimmuniteit tussen varianten”

Al deze parameters maakten de projecties complexer, maar de modelbouwers zagen de zaken nog steeds duidelijk. Tot die tijd kun je het vereenvoudigen door mensen in hokjes te plaatsen. Samuel Allison, onderzoeksdirecteur bij CNRS, die gespecialiseerd is in het modelleren van infectieziekten, legt mensen uit die zijn gevaccineerd met één dosis, twee doses, een booster en mensen met aangeboren immuniteit. “Maar de Omicron-golven bliezen de categorieën op.”

Met de komst van de zeer besmettelijke variant Omicron, kozen de meeste westerse landen, die op grote schaal zijn gevaccineerd, de frequente opsluiting beu en niet in staat om niet-dwingende beteugelingsmaatregelen te ontwikkelen, ervoor om de epidemie ongestraft te laten. Door dit te doen, accepteerden we een zeer grote golf van gevallen, van ziekenhuisopname, maar met veel lagere verliezen dan eerdere varianten op de niet-gevaccineerde populatie. Er was ook Een vage en belachelijke hoop dat dit de laatste golf zal zijndie “kudde-immuniteit” veroorzaakt, die de verspreiding van het coronavirus tegengaat.

Maar de realiteit realiseerde opnieuw snel de magere hoop. Deze natuurlijke immuniteit duurt, zoals we al wisten, niet eeuwig. Vermindert en verdwijnt na verloop van tijd (zelfs als het tegen ernstige vormen lijkt te stabiliseren na drie doses of drie infecties).

Dit is een groot deel van het probleem. “Hoewel vaccinimmuniteit gemakkelijk te controleren en te controleren is, is natuurlijke immuniteit minder bekend”, legt Samuel Allison uit. Vooral met de vermenigvuldiging van variabelen en situaties. In welke box zit de gevaccineerde, na 3 maanden besmetting, wie heeft zich dan in januari aangemeld? Hoe verhoudt zijn immuniteit zich tot iemand die in 2020 is geïnfecteerd, in 2021 twee keer is gevaccineerd en vervolgens in januari 2022 opnieuw is geïnfecteerd met BA.1? Of tegen BA.2 in maart?

“We weten heel weinig over kruisimmuniteit tussen varianten, we zagen bijvoorbeeld dat BA.5 een deel van de immuniteit veroorzaakt door infectie met BA.1 kan omzeilen”, legt Samuel Allison uit. Daarom wordt het erg moeilijk om al deze vakjes om te draaien, zodat het epidemiologische model nauwkeurige voorspellingen kan geven zonder volledig op een dwaalspoor te lopen.

Vereenvoudig zonder vervorming

Het is echter altijd nodig om zoveel mogelijk te anticiperen. “De epidemie is nog niet voorbij. We worden geconfronteerd met een virus met een genetische evolutie die moeilijk te voorspellen is”, waarschuwde Jean-François Delfraissy, voorzitter van de Wetenschappelijke Raad, ter voorbereiding op de presentatie van zijn laatste advies.

Maar kunnen we de berekeningen ook aanpassen aan deze nieuwe situatie? “De modellen van vandaag zijn erg complex en daarom onstabiel. Er moet een compromis worden gevonden met meer gierige modellen, gezien deze verschillende immuunpatronen. Het is een werk in uitvoering”, legt Simon Cochems uit.

in Artikel – Goederen Eerder gepubliceerd op 15 juni, testten Samuel Allison en twee collega’s, eerder gepubliceerd op 15 juni, een nieuw concept in een poging om de achteruitgang van de immuniteit te verklaren. “Het idee is om in het formulier op te nemen hoe lang individuen in een bepaalde toestand zijn geweest, bijvoorbeeld sinds wanneer hun laatste vaccindosis was”, legt hij uit. “Een bevinding is dat zelfs bij afwezigheid van een nieuwe variabele, grote jaarlijkse golven geassocieerd met de winter en een (beperkte) afname van de immuniteit kunnen worden waargenomen.”

Verrassend is dat scenario’s waarin de hele bevolking elk najaar op hetzelfde tijdstip wordt gevaccineerd, tot een meer uitgesproken piek leiden dan wanneer de booster alleen aan ouderen en kwetsbaren zou worden aangeboden (zelfs als er meer werden gevaccineerd, minder sterfgevallen). Als reden geven de onderzoekers aan: door iedereen tegelijk te vaccineren, wordt de immuniteit gesynchroniseerd. Uiteraard hebben we ineens veel mensen die weer vatbaar zijn geworden voor infectie. Een andere les uit het onderzoek, merkt de onderzoeker op: “Bovendien kunnen zogenaamde niet-farmaceutische interventies (verbetering van de luchtkwaliteit, het dragen van een masker, enz.) een vergelijkbare werkzaamheid hebben als jaarlijkse vaccinatiecampagnes. Uiteindelijk wordt de beste werkzaamheid verkregen door combinatie van deze interventies en vaccinboosters.”

Het is duidelijk dat dit soort algemene projectie zijn grenzen heeft. “Hoe langer we ons op de lange termijn laten zien, hoe beter het model wordt”, zegt Samuel Allison. Wat de gezondheidsautoriteiten echter willen, zijn “kwantitatieve” projecties. Simpel gezegd, laten we zeggen dat het kwalitatieve model onder verschillende veronderstellingen de algemene richting van de Covid-19-curve op de lange termijn probeert te visualiseren. Het kwantitatieve model zal proberen te voorspellen hoeveel mensen gewond raken of in het ziekenhuis liggen. “Maar zodra we de maand voorbij zijn, worden deze kwantummodellen nauwkeurig in het licht van veel onbekenden, en we moeten nog steeds verschillende scenario’s onderzoeken.”

Tot slot mogen we niet vergeten dat het duidelijk is dat we niet machteloos zijn om deze epidemie te monitoren. “We moeten waakzaam zijn voor opkomende verschijnselen, omdat het erg moeilijk is om de datums en de grootte van de pieken te bepalen. Vandaag volgen we wat er gebeurt met onze buren en het is erg nuttig”, herinnert Arnaud Fontanet, een epidemioloog en lid van de Wetenschappelijke Raad, tijdens de persconferentie. De dominante vorm zou in de toekomst echter niet in Frankrijk moeten verschijnen. “Als we in de frontlinie zitten, wordt het moeilijk en zullen we rekening moeten houden met de mogelijkheid van een wat turbulentere opkomst.”

Zie ook op HuffPostWaarom het niet nodig is om mensen ouder dan 60 jaar te vaccineren?