Waarom zal alvleesklierkanker in de toekomst een groter probleem worden?

Dit hoge percentage wordt verklaard door de onmogelijkheid van een adequate behandeling van deze kanker wanneer deze in een vergevorderd stadium wordt gediagnosticeerd, wat vaak het geval is. Deze kanker wordt al gekenmerkt door een stille ontwikkeling, zonder zichtbare symptomen, en al snel worden er uitzaaiingen gevormd. Wanneer de eerste waarschuwingssignalen verschijnen (geelzucht, gewichtsverlies, vermoeidheid, buik- of rugpijn), is de kanker al uitgezaaid naar de omliggende weefsels (lever, lymfeklieren). Het is te laat voor een chirurgische excisie.

Waarom zijn er meer pancreaskankers?

Een ander zorgwekkend aspect van alvleesklierkanker is dat veel specialisten verwachten dat de impact ervan de komende jaren waarschijnlijk zal verergeren. Bovendien zou deze ziekte tegen 2030 de op één na belangrijkste doodsoorzaak door kanker kunnen worden. Een recent artikel vat de belangrijkste factoren achter deze stijgende trend samen:

Obesitas en diabetes

Historisch gezien was roken de belangrijkste leefstijlfactor die in verband werd gebracht met een verhoogd risico op alvleesklierkanker (het risico verdubbelt bij rokers). Met de scherpe daling van het aantal rokers, zouden we normaal gesproken een sterke daling van de incidentie van alvleesklierkanker verwachten. Op een vergelijkbare manier als de aanhoudende afname van longkankers die de afgelopen 15 jaar is waargenomen. Helaas werd deze winst tenietgedaan door torenhoge percentages van obesitas en diabetes, die ook belangrijke risicofactoren zijn voor alvleesklierkanker.

Betere identificatie van kankercellen

Door continue verbetering van diagnostische hulpmiddelen (beeldvorming met hoge resolutie en ultragevoelige genetische en biochemische tests) is het nu mogelijk om de oorsprong van kankercellen nauwkeuriger te bepalen. Tumoren die werden geclassificeerd als van onbekende oorsprong en die van pancreasoorsprong bleken te zijn, kunnen nu worden geïdentificeerd.

Verbetering van de effectiviteit van de behandeling van veel kankers

Screening en ontwikkeling van nieuwe medicijnen heeft het sterftecijfer van borst-, prostaat- en darmkanker aanzienlijk verminderd. Helaas hebben deze vorderingen niet hetzelfde succes gehad bij de behandeling van alvleesklierkanker. Als gevolg hiervan treft een toenemend aantal kankergerelateerde sterfgevallen patiënten met deze kanker.

Meer zwaarlijvigheid, meer kanker

Overtollig vet vertegenwoordigt een pathologische aandoening die gepaard gaat met chronische ontsteking. Overproductie van verschillende belangrijke groeifactoren en stofwisselingsstoornissen die samen de ontwikkeling van verschillende soorten kanker bevorderen. Met betrekking tot alvleesklierkanker tonen onderzoeken aan dat mensen met obesitas in de vroege volwassenheid (20-49 jaar oud) 150% meer kans hebben om alvleesklierkanker te krijgen.

Hoe alvleesklierkanker te voorkomen?

Vermijd roken: Het handhaven van een gezond gewicht en het verminderen van de inname van rood vlees en bewerkt vlees ten gunste van plantaardige eiwitbronnen zijn de bekendste manieren om de ontwikkeling van deze microtumoren te verminderen en de ontwikkeling van alvleesklierkanker te voorkomen. Dit is het belangrijkste omdat we het risico lopen deze kanker te ontwikkelen. Omdat autopsies op mensen die aan andere oorzaken dan kanker zijn overleden, onthullen dat 75% van de bevolking precancereuze laesies van de alvleesklier heeft.

bronnen

Rahib L et al. De incidentie en mortaliteit van kanker voorspellen tot 2030: de onverwachte last van schildklier-, lever- en pancreaskanker in de Verenigde Staten. Kanker res. 2014; 74: 2913 – 2921.

Wallis C. Waarom stijgt alvleesklierkanker? Scientific American, 1 april 2018. https://www.scientifica-merican.com/article/why-pancreatic-cancer-is-on-the-rise/

Lee et al. Body mass index, beginleeftijd en overleving bij patiënten met alvleesklierkanker. Gamma 2009; 301: 2553-2562.

Cubilla AL en PJ Fitzgerald. Morfologische laesies geassocieerd met humaan primitief niet-endocrien pancreascarcinoom. Kanker res. 1976; 36:2690-8.