Waarom zal China de Verenigde Staten uiteindelijk niet snel inhalen?

Volgens economen van Bloomberg wordt niet verwacht dat China de Verenigde Staten zal inhalen als leidende economische macht ter wereld, in tegenstelling tot eerdere verwachtingen.

Hebben de Verenigde Staten werkelijk de wedstrijd tegen hun grote rivaal verloren? China, dat hoopte tegen 2049, de honderdste verjaardag van de door Mao Zedong gestichte Volksrepubliek, de leidende economische macht ter wereld te worden, zal zijn doel waarschijnlijk niet bereiken.

Terwijl aanvankelijke projecties een machtsoverdracht tussen de Amerikanen en de Chinezen voorspelden vanaf het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw, “is China niet langer dicht bij het inhalen van de Verenigde Staten als de leidende economie van de wereld, en zal het er misschien nooit in slagen zich op een permanente manier te vestigen.” In de eerste plaats (…)”, benadrukken economen Bloomberg.

“China is sneller dan verwacht op weg naar een tragere groei”, merken ze op. Het land kan afscheid nemen van een periode van groei van bijna 10%: met 3% vorig jaar heeft het met 3% al een van de laagste groeicijfers in tientallen jaren opgetekend. De komende jaren zou de groei van de Chinese bedrijvigheid bescheiden moeten blijven: +3,5% in 2030, en vervolgens +0,9% in 2050. Dit betekent een niveau dat aanzienlijk lager ligt dan de tot nu toe gemaakte voorspellingen (respectievelijk 4,3%). En 1,6%.

De Chinese economie vertraagt

In de jaren negentig begon China echter de Verenigde Staten in te halen. Destijds bedroeg het nominale BBP slechts $361 miljard, vergeleken met ongeveer $6.000 miljard aan Amerikaanse zijde. Dertig jaar later, en na jaren van aanzienlijke groei, produceerde China in 2019 ruim 14.000 miljard dollar aan rijkdom, waarmee het snel zijn rivaal benaderde, wiens bbp 21.000 miljard dollar bereikte.

Maar sinds het uitbreken van de Covid-19-pandemie is de kloof doorgaans weer groter geworden. In China verloor het economische herstel na Covid snel aan kracht tegen de achtergrond van een ernstige vastgoedcrisis, een daling van de export en de gezinsconsumptie. Daarbij komen de geopolitieke spanningen en een dieper liggend structureel probleem in verband met de demografie, aangezien het land vorig jaar voor het eerst sinds de jaren zestig zijn bevolking zag afnemen.

Omgekeerd doen de Verenigde Staten het beter dan economen een paar maanden geleden verwachtten. De Amerikaanse arbeidsmarkt blijft zeer sterk, de consumptie van Amerikaanse huishoudens blijft sterk, terwijl de inflatie aan de andere kant van de Atlantische Oceaan relatief gematigd blijft.

China is nu al de leidende economische macht op het gebied van koopkracht

Bloomberg schat dat de Chinese economie medio 2040 nog steeds nipt beter zou kunnen presteren dan de Amerikaanse economie, maar dit zal slechts tijdelijk zijn. China kan zichzelf echter troosten sinds het in 2016 de grootste economie ter wereld werd, als we vertrouwen op de ontwikkeling van het bbp in koopkrachtpariteit, een indicator die rekening houdt met de koopkracht van verschillende valuta.

Maar Peking heeft deze kruising van de curven nooit publiekelijk verwelkomd. Zoals genoemd Echo’sHet hoofd van het Nationale Bureau voor de Statistiek trok deze schattingen destijds zelfs in twijfel en benadrukte dat de prioriteit van China was om de armoede op het platteland uit te roeien en een “middeninkomensmaatschappij in 2020” te worden.

Het moet gezegd worden dat het bbp van China, gemeten per hoofd van de bevolking, bij koopkrachtpariteit ($21.476 in 2022) veel lager blijft dan dat van zijn tegenhanger in de Verenigde Staten ($76.399).