Wat de “eenzame boom op de planeet” de wetenschap kan leren

“Het is eenzaam op dit winderige, laaggroeiende eiland in de Zuidelijke Oceaan, 700 kilometer ten zuiden van Nieuw-Zeeland.” Sitka-spar opgevoed Wachter Ze heeft een plekje voor zichzelf binnen gemaakt Guinness World Records als een“De meest geïsoleerde boom ter wereld”, zegt de Britse krant.

De naaste buur ligt 222 kilometer verderop, op de Auckland-eilanden, een andere onbewoonde Nieuw-Zeelandse archipel.

De enkele boom van 30 voet, waarvan wordt aangenomen dat Lord Ranforley, de Britten die van 1897 tot 1904 gouverneur van Nieuw-Zeeland waren, is geplant, Het zou kunnen helpen bij het oplossen van enkele van de mysteries van klimaatverandering. Volgens een team van Nieuw-Zeelandse onderzoekers. Deze spar zou met name kunnen helpen bij een beter begrip van het kooldioxide-opnameproces in de Zuidelijke Oceaan.

Waar is de CO gebleven?₂ ?

In 2016 haalden onderzoekers een wortel van 5 millimeter uit de boom voor een onderzoek waarvan de resultaten nog moeten worden bekendgemaakt. Analyse van deze jaarringen moet een beoordeling mogelijk maken van de hoeveelheid ko_{2Opgeslagen in hout. Jocelyn Turnbull Koolstof-14 dateringsspecialist bij GNS Science, Nieuw-Zeelands Instituut De geologische en nucleaire wetenschappen geven aan dat de helft van de kooldioxide die wordt uitgestoten door het gebruik van fossiele brandstoffen in de atmosfeer blijft. De andere helft gaat naar oceanen en bodems.}

“Het blijkt dat de Zuidelijke Oceaan een koolstofput is en ongeveer 10% van de koolstofdioxide heeft opgenomen”₂ gelanceerd door de mens in de afgelopen honderdvijftig jaar”, De onderzoeker merkt op. maar til op Wachter: “Eerdere studies naar de opname van koolstof in de Zuidelijke Oceaan hebben tegenstrijdige resultaten opgeleverd.”

Over het algemeen is atmosferische bemonstering de beste manier om CO2-concentraties te meten.₂En de “Maar we kunnen de lucht die dertig jaar geleden bestond niet opvangen”, Jocelyn Turnbull merkt op. Daarom namen zij en haar team hun toevlucht tot boomringen, vooral Campbell Island-sparrenringen (zie onderstaande video), “De meest zuidelijke boom die het team kan vinden”. De onderzoeker wijst op:

“Het is veel sneller gegroeid dan wat dan ook” [dans cette région]en de lussen zijn groter en gemakkelijker te scheiden.”

De gegevens die de onderzoekers zullen verstrekken, kunnen enkele van hun vragen beantwoorden: Wat is het absorptievermogen van koolstofputten? Kunnen we ze helpen meer koolstofdioxide op te nemen?₂ ?

Hoe dan ook, concludeert de Britse krant, “De Sitkaspar, die gewend is aan zijn onbewoond eiland, voelt zich de laatste tijd minder eenzaam.”