“wat een mooie dag eindigt”

SDe loodzon en het kraaiengordijn. En plotseling klopt de regen op het podium in de vorm van een kruis ingelegd met vogelschedels. Op vrijdagavond, voor de eerste date van haar faraonische tour “Nevermore” op Mattmut Atlantic Course, nodigde Mylene Farmer de prachtige marmeren hemel uit….

SDe loodzon en het kraaiengordijn. En plotseling klopt de regen op het podium in de vorm van een kruis ingelegd met vogelschedels. Op vrijdagavond, voor de eerste date van haar faraonische tour “Nevermore” op Matmut Atlantic Course, nodigde Mylene Farmer de prachtige marmeren hemel uit. Het display zal donker zijn. Er is geschreven (1).

Na hulde te hebben gebracht aan de ingetogen, sexy geest van Jean-Louis Murat en een paar noten op het hemelse “Svefn-g-Englar” van Sigur Ros, verscheen de zangeres precies zoals we haar graag zien: overgoten met fluweel en strass-steentjes, geknoopt op de dijen en rood haar in een paardenstaart. De regen is voorbij.

Vanuit een mand op een telescopische giek, in het bijzijn van 42.000 toeschouwers, begon ze haar eerste worp op “Maybe You”, “Look at Me!”

De eerste hymne van zijn bijna veertigjarige carrière komt eraan: “Liefdevolle huilt als je buigt. Ik (ik), ik ben bevrijd. Ik ben een hoer. Ik (ik), ik ben zo kwetsbaar. Houd mijn hand vast. ” De geliefden van het eerste uur verheugen zich, degenen die zelfs nu uit Carcassonne komen – uit Carcassonne en uit Toronto, die avond in Bordeaux – om haar voor het eerst te zien glimlachen. De Franse ster hield haar stem zijdezacht.

Mylène, ondeugend, breekt het enorme scherm dat wordt bewaakt door twee gitzwarte Cerberus met een pistoolschot. De volledig gechoreografeerde ceremonie begint met “Optimistique moi”. ‘Het kan me niet schelen hoe verdrietig je bent, zoals alles en nog wat […]De kapel ontvouwt zich in gotische en pragmatische stijl.

Donker en waardig

In een jurk met een zilveren sleep speelt Mylene de hitnummers “Disenchanted Generation” en maakt ze contact met haar publiek, op de gezangen: “Ik droomde dat we van elkaar konden houden”, “Zonder imitatie”, “Ja … maar nee” , “Laat me worden”, “XXL”… Er is emotie, een paar tranen ook.

Het is donker, genereus en verkwikkend. Moeilijk te geloven? Behalve de millennials. En “Het is een mooie dag die ten einde loopt.”

(1) De twee fotojournalistieke partijen op 14 en 15 juli waren niet goedgekeurd voor foto’s. “Sud Ouest” is niet bevoegd om foto’s of video’s te maken in het stadion.