We vergelijken de beelden van de James Webb Telescope met die van zijn voorganger, Hubble

Heb je ooit sterrenstof gezien? De 32e editie van Star Nights vindt plaats op 5, 6 en 7 augustus. Mogelijkheid om de sterren te bekijken met het blote oog, een verrekijker of zelfs met een telescoop. Maar geen van hen zal zo nauwkeurig zijn als de James Webb Space Telescope (JWST), de krachtigste ter wereld, die het mogelijk maakt om de ruimte tot in de kleinste details te observeren. Een van de nieuwste afbeeldingen, vrijgegeven door NASA op dinsdag 2 augustus, maakt het mogelijk om sterrenstof en stervormingsgebieden in het Cartwheel Galaxy te onderscheiden.

De James Webb Telescope, het resultaat van een samenwerking tussen de Amerikaanse, Europese en Canadese ruimtevaartorganisaties, moet het mogelijk maken om meer in de ruimte te zien. We gaan dus verder terug in het verleden in de hoop de vorming van het universum te begrijpen. Een vergelijking met zijn voorganger, de Hubble-telescoop, die al soortgelijke opnamen heeft gemaakt, stelt ons in staat om deze technologische sprong te waarderen. Franceinfo vroeg astrofysicus Eric Lagadec, een sterrenstofspecialist en voorzitter van de Franse Vereniging voor Astronomie en Astrofysica, om de beelden van James Webb en Hubble te vergelijken.

kar wiel melkweg

Het Cartwheel Galaxy bevindt zich op 500 miljoen lichtjaar van de aarde. Twee ruimtetelescopen hebben het kunnen vereeuwigen, maar de opname van James Webb laat veel meer details zien dan die van de Hubble-telescoop.

In de afbeelding die Hubble in 2010 gaf, vermoedden we zonder het nauwkeurig te zien, in de zwarte gebieden binnen de grote blauwe cirkel, stof, als gevolg van een botsing tussen het Cartwell-wielstelsel en een ander sterrenstelsel. Compressie van stof en gas leidt tot de vorming van nieuwe sterren.Eric Lagadec legt het uit.

De James Webb-afbeelding toont gebieden met dicht gas en stof duidelijker. “Met infrarood kunnen we nu stof spotten. Soms kunnen we er zelfs doorheen kijken, maar dat hangt af van de omstandigheden en eigenschappen van dat stof”, Eric Lagadec analyseert. Ten slotte gaan we van de bijna zwarte achtergrond van de Hubble-afbeelding naar een achtergrond die is versierd met tientallen verre sterrenstelsels, die James Webb zichtbaar heeft gemaakt.

De Zuidelijke Ringnevel

Zijn wetenschappelijke naam is “NGC 3132”, maar hij wordt eerder de “Australische Ringnevel” of de “Acht Fragmentennevel” genoemd. Deze uitdijende gaswolk bevindt zich op een afstand van ongeveer 2000 lichtjaar. Het is dus een van de dichtste bekende planetaire nevels bij de aarde, Volgens NASA.

De centrale ster die zichtbaar is in het midden op de Hubble-afbeelding, uitgebracht in 1998, is aan het sterven. “Als gevolg hiervan krimpt het en wordt het warmer. Dit zal het gas overal opzwepen en de verschillende kleuren geven die Hubble oppikt”, Eric Lagadec beschrijft.

In de afbeelding van James Webb zijn de rode delen en de verder gelegen delen eigenlijk koelere gassen, omdat de ster en het stof ze al hebben verdreven. Bij Hubble is het onzichtbaar, maar de infraroodtechnologie van JWST maakt het mogelijk om dit gas weer te geven.

Carinanevel

Je zou denken dat je op deze foto’s steile bergen kunt zien. Het is eigenlijk het ene uiteinde van de Carinanevel. Deze charmante vormen, ‘kosmische kliffen’ genoemd, liggen aan de rand van een gigantische gasholte in NGC 3324, op ongeveer 7.600 lichtjaar afstand te zien. Op de James-website.

De tinten geel en rood in de twee afbeeldingen illustreren opnieuw gebieden van stof en gas, waar nieuwe sterren worden gevormd, legt Eric Lagadec uit.

De foto van James Webb is zo nauwkeurig dat je veel details kunt waarnemen. De plekken met meer of minder stof vallen op in het beeld, zoals de lagen van een berg. “dit is een mooie foto!” Eric Lagadec, die toegeeft dat hij er zijn mobiele wallpaper van heeft gemaakt, is verheugd.

Stephan kwintet

Stephan’s Quintet is een groep van vijf sterrenstelsels in het sterrenbeeld Pegasus. De interactie van deze sterrenstelsels creëert stervormingsgebieden, zoals Eric Lagadec ontcijfert. “Met Hubble zien we meer sterren en hete gassen, met meer stof en koude gassen met Webb,” Beschrijft een astrofysicus.

De afbeelding hieronder is de grootste tot nu toe van James Webb en beslaat ongeveer een vijfde van de diameter van de maan. Het bevat meer dan 150 miljoen pixels en is opgebouwd uit bijna 1.000 afzonderlijke afbeeldingsbestanden, Volgens de website van de telescoop.

Wat vooral indrukwekkend is, is de hoeveelheid sterrenstelsels die in de verte zichtbaar zijn. Hoeveelheden hemellichamen die nog niet zijn ontdekt.