West Side Story Dad-recensie op Netflix

Huwelijkslied

Bradley Cooper heeft er zijn stempel op gedrukt Een ster is geboren, Zijn eerste film als regisseur. Toen was de acteur een beginneling achter de camera en toonde hij echt talent als regisseur, vooral in het eerste uur van de film met zijn muziekscènes. Dit overtuigde Steven Spielberg ervan om hem de productie van de film toe te vertrouwen Artiest, bandleider. Terwijl FrEn Hij was altijd een groot fan van Leonard Bernstein geweest en bereidde een nieuwe editie ervan voor West Side StoryHij wist niet hoe hij zo’n cv voor een componist moest opstellen, en in 2018 richtte hij zijn zinnen op Bradley Cooper.

En Voor Artiest, bandleider, Nogmaals, het is moeilijk om het technische meesterschap van Bradley Cooper niet te benadrukken. Vanaf de eerste minuten van de film neemt de Amerikaan formele risico’s die blijk geven van een echt verlangen naar cinema. Met magische vloeibaarheid dwaalt zijn camera over muren en ruimtes, in één beweging van tuin naar concertzaal, van slaapkamer naar het enorme New York Philharmonic Orchestra. De vrijheid van de camera maakt het vervolgens mogelijk om de ontwikkeling van de personages zonder barrières te volgen en tegelijkertijd volledig in overeenstemming te zijn met het idee dat we uit de muziek van Bernstein kunnen halen: helder en weergalmend, gracieus en aangrijpend tegelijk.

Visueel ‘meewerken’ bij het ademen

Het is voldoende om snel de gezellige uniciteit in het hart te onthullen Artiest, bandleider, Het breekt visueel met de klassieke codes van de autobiografie, terwijl het bepaalde scènes uit de film een ​​verbluffende dimensie geeft. Danspauze aan in de stad Hij speelt vooral vakkundig met de personages en kijkers. In een paar seconden deconstrueert de film onze relatie met de werkelijkheid door de personages in een bijna droomachtig gebaar in het hart van de musical te plaatsen, waardoor de aanwijzingen voor de toekomstige relatie tussen Leonard en Felicia praktisch worden prijsgegeven (de componist wordt weggejaagd door twee passerende matrozen). ). daar).

Sterker nog: het is duidelijk De scène die de ceremonie van de Ely Cathedral in het laatste derde deel van de film reconstrueert, wordt des te indrukwekkender gemaakt door de scèneopname (Grotendeels begeleid door cameraman Matthew Libatique.) De scène, gefilmd onder liveomstandigheden, wordt versterkt door de elegante kraanbeweging van de camera, versterkt door Bradley Coopers toegewijde optreden als Bernstein, versterkt door een stukje film. Symfonie nr. 2 van Gustav Mahler en vooral afgesloten met een prachtige omgekeerde salvo in het gezicht van Felicia. Een hartverscheurende omhelzing waarbij dit moment van artistieke moed wordt verwaterd tot een stortvloed van tranen en liefde.

Felicia, het licht in de schaduw

Een zijverhaal van chaos

Omdat in feite Artiest, bandleider Het richt zich vooral op de intieme relatie tussen Leonard en Felicia. Op papier een welkom idee waar Bradley Cooper helaas niet ten volle van kon profiteren. Uit een scenario van Josh Singer (de co-schrijver van de film) laat Bradley Cooper zichzelf vreemd genoeg vangen in een enigszins verontrustende, zelfs saaie, tijdelijke structuur. Zeer klassiek verhaal Een ster is geboren Het was eigenlijk het grote zwakke punt van de film Artiest, bandleider Geen uitzondering op de regel. Naast het idee om halverwege de film over te schakelen van zwart-wit naar kleur (zelfs als er een duidelijke breuk is), lijdt de film onvermoeibaar onder de scenarioschrijfkeuzes van Bradley Cooper.

Als hij de intelligentie had om veel voor de hand liggende feiten (nauwelijks genoemd) te verwerpen West Side Story Bijvoorbeeld), Ironisch genoeg mist zijn verlangen naar niet-inclusiviteit diepgang. Hij krabbelt alleen maar aan de oppervlakte van zijn personages, inclusief Leonard Bernstein zelf. Bernstein wordt vrijwel nooit werkend of creërend afgebeeld, en wordt alleen (of bijna) verteld via zijn relatie met Felicia en zijn meerdere homoseksuele contacten. De geliefden worden ook bijzonder slecht behandeld, omdat het verhaal hen één voor één afwijst, vooral in eerste instantie voor de arme Matt Bomer, en dit zonder uitleg.

Opruimen

Er zijn natuurlijk ongelooflijk magische ideeën in de hele film Tussen het duo Felicia en Lenny, vooral omdat hun eerste kus uiteindelijk een denkbeeldige kus was, en bijna een einde maakte aan hun romantische lot zonder dat ze het echt wisten (vooral zij). En op slimme wijze weet Bradley Cooper met zijn presentatie opnieuw hun passie beter vast te leggen, zoals wanneer hij een van hun argumenten in een statisch afstandsschot filmt om de woorden beter in hun groef te krijgen en de toeschouwers in hun ongemak vast te pinnen (of zoals hij verdrinkt letterlijk Felicia’s kleine lichaam in de schaduw van haar man).

Helaas werkt dit alleen in ploegendiensten en start vanaf dat moment Artiest, bandleider De montage ervan is regelmatig verward, waarbij op zeer verontrustende wijze wordt afgewisseld tussen de romantische tragedie van het echtpaar Felicia-Lini en een meer instinctieve weergave van het artistieke leven van de componist. Wat het nog meer jammer maakt, is dat de film zou kunnen afhangen van de chemie van het hoofdduo. Als Bradley Cooper indrukwekkend is in een rol waarin hij gaandeweg niet meer van elkaar te onderscheiden is (de make-up is uitzonderlijk) zonder in saaie imitatie te vervallen, kan hij dat vooral danken Carey Mulligan die op krachtige en nauwkeurige wijze de frustratie, pijn en depressie vastlegt die Felicia ervaart.

Maestro is sinds 20 december 2023 beschikbaar op Netflix in Frankrijk