naar’Het beeld van de onderzoeker die alleen werkt en de wetenschappelijke gemeenschap negeert, is een mythe. Onderzoek is afhankelijk van voortdurende uitwisseling, in de eerste plaats om het werk van anderen te begrijpen en, in de tweede plaats, om de resultaten ervan te communiceren. Daarom is het lezen en schrijven van artikelen gepubliceerd in wetenschappelijke tijdschriften of conferenties de kernactiviteit van onderzoekers.
Bij het schrijven van een artikel is het van essentieel belang dat u het werk van uw collega’s citeert, of u nu de context beschrijft, uw inspiratiebronnen gedetailleerd beschrijft of zelfs de verschillen in methoden en resultaten uitlegt. Daarom is het citeren door andere onderzoekers, wanneer het om ‘goede redenen’ is, een maatstaf voor het belang van iemands bevindingen. Maar wat gebeurt er als dit citatiesysteem wordt gemanipuleerd? Onze nieuwste studie Onthult een kwaadaardige methode om het aantal citaties kunstmatig te verhogen: ‘verborgen referenties’.
De onderkant van manipulatie
De wereld van wetenschappelijk publiceren en de prestaties ervan, evenals de mogelijke nadelen en de oorzaken ervan, zijn terugkerende onderwerpen in de populaire wetenschap. Laten we ons echter vooral concentreren op een nieuw soort drift die citaties tussen wetenschappelijke artikelen beïnvloedt, zogenaamd om de intellectuele bijdragen en invloeden van het geciteerde artikel op het geciteerde artikel te weerspiegelen.
Wetenschappelijke citaties zijn gebaseerd op een uniform referentiesysteem: auteurs vermelden in de tekst van hun artikel expliciet minimaal de titel van het geciteerde artikel, de naam van de auteurs, het jaar van publicatie en de naam van het tijdschrift. Of conferentie, paginanummers, etc. Deze informatie verschijnt in de referentielijst van het artikel (Bibliografie) en wordt vastgelegd in de vorm van aanvullende gegevens (niet zichtbaar in de tekst van het artikel) genaamd metadata, vooral wanneer er een DOI is ingesteld (Digitale objectidentificatie), een unieke identificatiecode voor elke wetenschappelijke publicatie.
Wetenschappelijke publicatiereferenties stellen auteurs in staat om op een eenvoudige manier hun methodologische keuzes te rechtvaardigen of de resultaten van eerdere onderzoeken op te halen. De referenties in elk wetenschappelijk artikel zijn in feite de duidelijke manifestatie van het iteratieve en collaboratieve aspect van de wetenschap. Het is echter duidelijk dat sommige gewetenloze partijen aanvullende verwijzingen hebben toegevoegd, die niet zichtbaar zijn in de tekst, maar wel aanwezig zijn in de metadata van het artikel terwijl het door de uitgevers werd geregistreerd. een resultaat ? De citatiecijfers van sommige onderzoekers of tijdschriften exploderen zonder goede reden, omdat deze referenties niet voorkomen in de artikelen die geciteerd zouden moeten worden.
Een nieuw soort fraude en opportunistische ontdekking
Het begon allemaal dankzij Guillaume Cabanac die een boek publiceerde Evaluatierapport na de implementatie Op PubPeer, een site waar wetenschappers publicaties bespreken en analyseren. Hij merkte een tegenstrijdigheid op: een artikel, misschien frauduleus, omdat het wordt gepresenteerd “gemartelde uitdrukkingen”, uit een wetenschappelijk tijdschrift uitgegeven door uitgeverij Hindawi, kreeg veel meer citaties dan downloads, wat hoogst ongebruikelijk is. Deze publicatie trok de aandacht van veel “wetenschappelijke onderzoeken”. Het reactieteam werd gevormd met Lonnie Besançon, Guillaume Cabanac, Cyril Labé en Alexandre Magazinov.
Via een wetenschappelijke zoekmachine proberen we artikelen te vinden die het primaire artikel citeren, maar Google Scholar levert geen resultaten op terwijl anderen (Kruisref, Dimensies) wel resultaten vinden. Het blijkt namelijk dat Google Scholar en Crossref of Dimensions niet hetzelfde proces gebruiken om citaties op te halen: Google Scholar gebruikt de daadwerkelijke tekst van het wetenschappelijke artikel, terwijl Crossref of Dimensions de door de uitgeverijen aangeleverde metadata van het artikel gebruikt.
Om de omvang van de manipulatie te begrijpen, onderzochten we vervolgens drie wetenschappelijke tijdschriften die het artikel van Hindawi in hoge mate leken te citeren. Dit is onze aanpak in drie stappen:
-
Bestaande referenties vermelden we eerst expliciet in de HTML- of PDF-versies van artikelen;
-
Vervolgens vergelijken we deze lijsten met de metadata die is vastgelegd door Kruisref, een bureau dat DOI’s en hun metadata toewijst. We ontdekken dat hier enkele aanvullende referenties zijn toegevoegd, maar deze verschijnen niet in de artikelen;
-
Ten slotte hebben we een derde bron onderzocht, Dimensions, een bibliometrisch platform dat Crossref-metadata gebruikt om citaties te tellen. Ook hier zien we tegenstrijdigheden.
Het resultaat ? In deze drie tijdschriften was minstens 9% van de geregistreerde referenties “spookreferenties”. Deze aanvullende verwijzingen verschijnen niet in de artikelen, maar alleen in de metadata, waardoor het aantal citaties wordt vertekend en sommige auteurs een oneerlijk voordeel krijgen. Sommige verwijzingen die daadwerkelijk in artikelen aanwezig zijn, gaan ook ‘verloren’ in de metadata.
Implicaties en mogelijke oplossingen
Waarom is deze ontdekking belangrijk? Het aantal citaties heeft een grote invloed op de onderzoeksfinanciering, academische promoties en institutionele rankings. Afhankelijk van de instellingen en landen worden ze verschillend gebruikt, maar ze spelen altijd een rol bij dit soort beslissingen.
Manipulatie van citaten kan daarom leiden tot oneerlijkheid en besluitvorming op basis van foutieve data. Het meest verontrustende is dat deze ontdekking vragen oproept over… Integriteit van wetenschappelijke impactmeetsystemen, dat al enkele jaren in de schijnwerpers staat. Veel onderzoekers hebben er in het verleden al op gewezen dat deze maatregelen kunnen worden gemanipuleerd, maar wat nog belangrijker is, ze hebben geleid tot ongezonde concurrentie tussen onderzoekers, die daardoor in de verleiding kunnen komen om sluiproutes te nemen om sneller te publiceren of betere resultaten te verkrijgen. Daarom zal het vaker worden aangehaald. Het meest dramatische gevolg van deze metingen van de productiviteit van onderzoekers ligt vooral in… Verspilling van moeite En gebaseerd op Wetenschappelijke bronnen Vanwege de concurrentie die door deze maatregelen ontstaat.
Om deze praktijk te bestrijden beveelt het Invisible College, een informele groep wetenschappelijke onderzoekers waaraan ons team bijdraagt, verschillende maatregelen aan:
-
Strenge metadataverificatie door uitgevers en bureaus zoals Crossref.
-
Onafhankelijke audits om de betrouwbaarheid van gegevens te garanderen.
-
Vergroot de transparantie in het beheer van referenties en citaten.
Dit onderzoek benadrukt het belang van de nauwkeurigheid en integriteit van metadata, aangezien deze ook onderhevig is aan manipulatie. Het is ook belangrijk op te merken dat Crossref en Dimensions de bevindingen van het onderzoek hebben bevestigd en dat de uitgeverij enkele correcties lijkt te hebben aangebracht die knoeien met de metadata die aan Crossref zijn toevertrouwd en, als neveneffect, aan bibliometrische platforms zoals Dimensions. Wachten op corrigerende maatregelen, wat soms ook zo is Te lang, of zelfs onbestaandeDeze ontdekking herinnert ons aan de noodzaak van voortdurende waakzaamheid in de academische wereld.
“Muziekfanaat. Professionele probleemoplosser. Lezer. Bekroonde tv-ninja.”
More Stories
Zeer rijk aan calorieën, hier is de hoeveelheid cashewnoten die je niet mag overschrijden
Hier leest u hoeveel eieren u dagelijks moet eten!
Immuuncellen aan de oorsprong van ziekten geïdentificeerd door Franse onderzoekers