Zittend op het toilet meent een man uit Var apensporen te zien in de marmeren tegels

Visuele oefening is niet eenvoudig. Maar Erio Tonselli, een autochtone Italiaan die al meer dan 45 jaar in Trans-en-Provence woont, is nadrukkelijk. “Hier zie je de ogenHij wijst met zijn pen op de witmarmeren plaat. en er is een neusgat, en dan tenslotte de mond, die eronder duidelijk zichtbaar is.“

Door de verbeelding een beetje te forceren, lijkt het tekenen van een aapachtig gezicht eruit te komen. “Dat merkte ik al heel snel, want als schilder weet ik een gezicht te herkennen als er een gezicht is.legt de 96-jarige uit, die zich zijn ‘ontdekking’ in de jaren tachtig herinnert als de dag van gisteren. Ik zat in bad, staarde naar de marmeren tegels aan mijn voeten, vermaande mijn vrouw en riep uit: Kijk! Er is een man die naar me kijkt! “Lachen.

Op zoek naar erkenning

Ervan overtuigd dat hij een schat heeft ontdekt, begint Irio Toncelli, geholpen door zijn zoon Jérôme, aan een lang onderzoek. Twee keer, in 2006 en 2020, brachten ze een stuk marmer naar een kantoor voor medische beeldvorming in San Rafael om het met röntgenstralen te bewaken, de tweede keer met behulp van een slim apparaat voor gezichtsherkenning.

De verkregen röntgenfoto’s zullen naar hun mening de kenmerken van de schedel onthullen, evenals sporen van de tandblaasjes. In mei 2022 kwam een ​​gerechtsdeurwaarder van Actazur, gevestigd in Draguignan, een verklaring afleggen.

Telefoontjes en berichten worden gekoppeld om feedback te krijgen van clinici en wetenschappers. En de douche is vaak te koud voor Toncellis. “Ik kwam een ​​vrij gênante man tegen die elementen van taal naar voren bracht die we sindsdien vele malen hebben gehoord van de wetenschappelijke gemeenschap. Ze durven zich niet op deze aarde te wagenJerome geeft toe. Apengezicht? Pareidolia volgens verschillende onderzoekers.Het is onmogelijk… Het is als wolken in de lucht, je denkt een gezicht te zien maar er is nietsHet had beantwoord kunnen worden.

“Ik weet niet of ik moet lachen of huilen”

De geleerden die contact met ons hebben opgenomen, zijn ook verboden. “Ik weet niet of ik moet lachen of huilen bij de aankondiging van deze ontdekking.verzucht Bernard Motiquin, paleontoloog aan het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN). De steen gedolven in Carrara (Italië, waar de plaat vandaan zou komen) Het was oorspronkelijk een kalksteenafzetting van mariene oorsprong, gevormd tijdens de Jura-periode (tussen 201 en 145 miljoen jaar voor onze jaartelling, noot van de redacteur). Tijdens de vorming ervan was er een volledige verdwijning van de fossielen en sedimentaire structuren die ze bevatten.“

denk er niet aanDe eerste apen verschenen in het lagere Eoceen, dat wil zeggen, na de Krijt-Cenozoïsche grens, die getuige was van het verdwijnen van de dinosaurussen. (65 miljoen jaar voor onze jaartelling, noot van de redacteur) Bernard Mutikin bevestigt.

Het werd bevestigd door Jacques Ripert, restaurateur van het Archeologisch Centrum Var (LC2R), in Draguignan. Onthul dan het enorme anachronisme dat dit “fossiel” kan vertegenwoordigen.

“U zult begrijpen dat de primaat en het Carrara-marmer, zo dierbaar voor Michelangelo, niets met elkaar gemeen hebben.Laatste punt.