Zoek naar verborgen oceanen in het zonnestelsel

Het is een geofysisch fenomeen dat sciencefiction-scenarioschrijvers doet dromen, astrofysici doet nadenken en ruimtevaartorganisaties enthousiast maakt. Sommige van de natuurlijke manen van Jupiter en Saturnus houden oceanen onder hun ijskoude oppervlak vast, waarvan het volume groter is dan, soms zelfs meer dan het dubbele, het volume van alle wateren op aarde samen!

Het is voldoende om NASA aan te moedigen om zonder noemenswaardige vertraging de lancering van de Europa Clipper-missie, gepland voor 10 oktober 2024, te garanderen. Dit is de voorwaarde om te hopen Europa, een van de manen van Jupiter, in het voorjaar van 2031 te bereiken, vóór de komst van Jos. De Jupiter Icy Moons Explorer (afkorting van Jupiter Icy Moons Explorer), zijn concurrent van de European Space Agency (ESA); Deze laatste werd in april 2023 gelanceerd vanaf de Kourou-basis (Guyana) en is al onderweg. Na zijn oversteek door het zonnestelsel te hebben voltooid via een minder directe route dan de route die het Amerikaanse schip had gepland, zou Joyce het hemellichaam pas in juli 2032 moeten bereiken. In principe is het te laat om het duel op afstand te winnen.

Deze race is vooral symbolisch. Het succesvol oversteken van de gevaarlijke stralingsgordels van Jupiter en het vliegen over Europa is een technologische prestatie die beide teams graag willen aankondigen. Uiteindelijk zullen ze complementair werk verrichten en zal hen gevraagd worden mee te werken aan dit avontuur, dat geheel gewijd is aan de studie van deze verborgen oceanen van het zonnestelsel.

Door hun instrumentbatterijen op de manen Europa, Ganymede en Callisto te richten, zouden Europa’s Clipper- en Juice-sondes (die ook Jupiter zouden moeten monitoren) twee (of misschien drie) van deze vloeistofruimten moeten identificeren en moeten proberen te bepalen of ze omgevingen kunnen vormen. Gunstig voor het behoud van een levensvorm… die zijn levensonderhoud ontleent aan de exploitatie van minerale hulpbronnen. Het was mogelijk om de hele loop van de evolutie af te leggen zonder ooit aan licht te worden blootgesteld, omdat het qua horizon beperkt was tot de binnenmuren van een soort gigantisch aquarium, gevormd door de ijskorst die de wereld omhulde.

Potentieel bewoonbare oceanen verborgen in ijskoude satellieten met buitentemperaturen die de -150°C naderen? Het is tijd om deze oude maan op de proef te stellen met feiten. Door het te herformuleren, zonder het te voeden met enig ander bewijs dan druppel voor druppel, liep het gevaar uit te drogen.

Eerste twijfels

Je hebt nog 85,07% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.